Stootkant of nieuwe-jaars-gift, aan de Amstelsche jonkheidt

[Pots doezent, pots hondert, pots slapprement]

Toon: Als Bokx-voetje speelt op zijn, &c.

POts doezent, pots hondert, pots slapprement,

Mijn zinnen’ in 't minnen’ zijn nu op een end'.

Mijn Truitje, mijn lief’ is elleks gerief;

[p. 131]

 

Men veelt 'er’ en streelt 'er’ waar zy 'er maar wend'.

 

2 Ik was gister avondt aan Kallefjes - gat,

 

In 't quikken’ te likken’ mijn lusje wierdt zat.

 

Ik wandelden heen’ ik was wel te vreên;

 

Maar Truitje’ mijn Bruidtje’ van binnen heel nat.

 

3 'k Genaakten haar deurtje, en keek eens deur 't glas;

 

Maar wonder’ ik vond 'er’ een ander wel ras:

 

Die zoenden 'er dik’ zy was in 'er schik,

 

En loond' hem’ (en toond' hem)’ zijn minne van pas.

 

4 Zy traden, zoo moytjes, na 't plaatsje van rust.

 

s' Ontreeg 'er’ hy kreeg 'er’ zijn wil na zijn lust:

 

En ik had die meidt’ zoo lang al gevrydt,

 

En badder’ en hadder’ noch nooit eens gekust.

 

5 Doen bliezen zy, moytjes, het kaarsjen uit.

 

Men sliep 'er’ ik riep 'er’ voor 't laatst aan mijn Bruid:

 

O! ghy valsche pry’ nou ken ik me vry.

[p. 132]

 

Ik jou niet’ ik trou Griet’ mijn ouwe kornuit.

 

6 Wat datze toen dochten, geef ik je te raân;

 

Ik hoorden’ geen woorden’ die ik kon verstaan.

 

Ik, heel wel te vreên’ dacht, zoen jy maar heen.

 

Ik Pietje’ neem Grietje’ voor Bruidtje nou aan.

 

 

 

I. de Groot.

Niet altee.