De Stem. Jaargang 20

[p. 1147]

Sonnetten
door Jan Campert

In dezen nacht kan ik den slaap niet vinden,
al is de wereld en haar euvelmoed vèr af
van deze stilte, als een lang gesloten graf,
die mij hier in haar windselen wil binden.

Ik sloot zooeven deuren nog en blinden
en dacht voldaan toen mij het koele bed omgaf
- ver op een erf klonk van een hond het waaksch geblaf:
geen sterv'ling ongenood zal mij hier vinden.

Hoe is het dan dat, onverhoeds bevangen
door 't zelf-gekozen lot en het barbaarsch gelag
van de ontzinden daarginds, ik toch niet voorzag
te moeten strijden tegen het verlangen
te kennen wat hen drijft naar d' ondergang en
dat ik deswege waak tot aan den nieuwen dag.

[p. 1148]

[Sonnet 2]

 

Een banneling te zijn, een vogelvrij verklaarde,

 

ontkomen eindlijk aan 't bestel van paal en perk,

 

niet te achterhalen door de dwang van staat of kerk,

 

geen vrouw, geen kind, geen duit noch welk bezit van waarde;

 

 

 

bevrijd van alles wat men gierig eens vergaarde,

 

niet meer schatplichtig aan het dagelijksche werk,

 

maar een geteekende met 't onmiskenbaar merk

 

der losgeslagenen op deze kleine aarde.

 

 

 

Vliedt, vogel van het hart, wiek van het licht gazon

 

het duister tegemoet, verlaat de smalle dreven,

 

het veilig park, de rozenhaag, de steenen bron,

 

waar elken morgen trouw de regelmaat begon -

 

een vlucht'ling thans, die wijkt onder 't vergeefsche streven

 

van de averechtsche zoeklichten der avondzon.

[p. 1149]

[Sonnet 3]

 

Hoorde ik vannacht mijn moeder tot mij spreken?

 

Ik was een kind en sloeg nauw acht op haar vermaan

 

toen ik, tot aan het eind van 't palenhoofd gegaan,

 

de golven daar verraderlijk zag breken.

 

 

 

O kind pas op! Ik ben teruggeweken

 

en heb haar hand gezocht - De jaren zijn verdaan,

 

weer ben ik voor een wielend water komen staan.

 

waar sterkeren dan ik voor zijn bezweken.

 

 

 

Verloren sta ik aan het water van den tijd;

 

ik zie zijn schuim, zijn bandelooze stroomen

 

met wrakhout, kreng en losgewoelde boomen

 

en de verdronken rest van menschelijke vlijt

 

Indien ik niet met spa en brein hier tegen strijd

 

had ik vannacht dan Moeder's stem vernomen?