De Stem. Jaargang 20

[p. 385]

Verzen
door Johan de Molenaar

Nu weet ik, eindlijk en voorgoed,
het najaar is het schoonst seizoen!
Tracht niet te zeggen hoe het groen
tot goudbruin wordt, met glans van bloed.

Voor zooveel tinten is geen taal
toereikend...: amber, smeltend geel;
en 't stergelijke godsjuweel:
't rood wingerdblad... O, laatst onthaal

van diafane treurmuziek,
waarmee de zomer afscheid nam
op 't wenken, als een ijle vlam,
Doodsengel, van Uw gouden wiek!

't Is vreemd: hoe dieper ik mijn eigen
wezen besef, des te meer macht
het Andre over mij gaat krijgen,
het verre, naadrend grootsch en zacht...

Ik wil mij wel en niet verweren;
ik voel mij klein worden en groot.
Moet ik vervloeken of vereeren;
is dit het leven of de dood?

Zal ik verlost zijn of gevangen?
Wat ben ik en wat ben ik niet? -
En de een'ge leeftocht: het verlangen
naar de bevrijding in een lied.