De Stem. Jaargang 20

[p. 255]

Verzen
door G. Achterberg

Gij diept de dood in het verborgen uit,
tot hij mij in een punt met u besluit:
ik ben uw bruidegom, donkere bruid.

De tijden zetten zich in teeken om
door alle ruimten die ik naar u kom:
donkere bruid, ik ben uw bruidegom.

Gij hebt mij nagelaten
van Joseph Schmidt het zoo bezonken zingen,
dat het misschien nog tot u door kan dringen,
omdat wij het bezaten
in stilten, die het bloed vervingen
in dier mate,
dat wij elkanders dood ontvingen
uit handen die vergaten
te streelen in hun sidderingen
onder der liefde diepste baten.

[p. 256]

Onteigening

 

Het licht is uit u weggegaan,

 

wit en ontdaan.

 

De winden hebben zich bevrijd

 

uit uw ineengevallen kleed.

 

En dat wat leven heet

 

hebt gij verminderd met uw naam.

 

Gij nam de laatste phase aan

 

 

 

des zijns, een lichaam dat versteent;

 

waarin de dichter nog vermeent

 

gefluister aan te boren

 

bezit in lied verloren.