De Stem. Jaargang 20

[p. 128]

Inundatie
door Anthonie Donker

Gij, warm behuisd en goed beschut,
zijt plotseling aangeraakt,
en blootgesteld en naakt,
staand in een brakke waterput
ontwaakt.
Opziend naar 't barre luchtgewelf
op 't eerste noodalarm
hervindt elk kwetsbaar en doodarm
zichzelf.
Op 't naderend gedruisch
wordt ook de laatste praatstem stil,
en hoort het zwijgen van den Wil.
De grenzen van het land zijn dun
met het mes op de schil,
en dun de muren van het huis,
en dan, de kleeren dun.
De warme, veilge schut heeft uit,
en huivrend voelt gij tot
vlak op de naakte, veege huid
de vrieskou van het Lot.