De Stem. Jaargang 20

[p. 16]

Waterlinie
door Anthonie Donker

Het land is klein en smal,
maar aan den hemel gemeten,
met zijn strak en zuiver geweten,
met de weiden en rechte slooten,
de meren en lichte zeilbooten
en de rijke bloemenschuiten
langs een trots verarmend buiten -
Wij, in 's lands verduisteringsproef,
aan den rand van de waterlinie,
in de kleine warme roef
als een schippersgezin gezeten,
luisterend kalm, bedroefd,
hoe het water rijst in de vlakte,
weten sprakeloos, zonder leuze,
dat wij wachten moeten en geuzen
worden als zij zich vermeten.

Nov. 1939