Septentrion. Jaargang 40

[p. 72]

Stefan Hertmans (^o 1951)

Nuit transfigurée

Pensant à une chose
l'homme en fait une autre;
il regarde au fond du ciel

et il s'amasse en marche
un âge dont il est dit
qu'il ne représente rien que
soumission à soi-même.

Abordables sont
les pierres et le chemin,
le bruissement de ceux
qui se sont rapprochés,

le faux appel des chiens
et la voix aiguëqui se tait
par-delà ton horizon étroit,

toi qui es revenue
d'une nuit transfigurée,
ma chérie légèrement possédée,

qui assise en face de moi riais
de la tache de sang sur la fenêtre.

Traduit du néerlandais

par Frans De Haes.

[p. 73]

Verklaarde nacht

Denkend aan het ene
doet een mens het andere;
hij kijkt de hemel in

en wandelt zich een leeftijd
hij elkaar, waarvan men zegt
dat hij niets voorstelt dan
onderwerping aan jezelf.

Aanspreekbaar zijn
de stenen en de weg,
het ruisen van de
naderbij gekomenen,

de valse roep van honden
en de hoge stem die zwijgt
voorbij je kleine einder,

jij die terugkwam
uit een verklaarde nacht,
mijn licht bezeten liefste,

die voor me zat en lachte
om de bloedvlek op het raam.

Uit De val van vrije dagen (2010).