Schriftuerlicke liedekens met noch sommighe lofsangen ende ghebeden

[Looft prijst altoos]

Na de wijse. O salich zijn se, wiens sonden zijn vergheven.

LOoft ^aprijst altoos
Den Heere der Heyrscharen
Den soeten voos
Zijns ^bRijcx wilt openbaren
T'goet excellent
Vast ^cin u herte prent
Dat ^dGod u heeft bewesen

a Esaie 26.1.
Psal.96.2

b Marc.11.

c Luce 9.11.

d 1.Pet.2.3.
Heb.13.7.
Eph.4.17.25

[fol. 190v]

 

Blijft niet verblent

 

Sijn ^eliefde kent ghepresen.

 

Doen wy ^ftot schant

 

Onghehoorsamich ^gquamen

 

Een vast ^hverbant

 

Maeckt God ⁱmet ons by namen

 

Belooft een ^kzaet

 

Crachtich ^lsterck boven maet

 

Dat ons ^msoude vertreden

 

Satans cop quaet

 

Stellen ⁿverstaet in vreden.

 

Svaders ^ofaveur

 

Sietmen in ^pChristo blijcken

 

Sijn liefde peur

 

En trouwe niet beswijcken

 

Tonswaert eenpaer

 

Twerck dat ^qbetuycht dit claer

 

Der liefden boven schreven

 

Sijn Soon eerbaer

 

Heeft ons voorwaer ghegheven.

 

Dus ^rheeft vervult

 

God zijn geloften schoone

 

Als ^svoor ons schult

 

Voldaen heeft zijnen Sone

 

Wt ^tIuda stam

 

Ons de ^vverlosser quam

 

Ghelooft moet eewich wesen

 

Dat ^xsuyver Lam

 

Dat ons ^yquael quam ghenesen.

 

Tsheeren ^zdoot heet

 

Sijt doch altijt ghedachtich

 

Vercondicht ^abreet

 

Sijn deucht, en weldaet crachtich

 

Sijn liefde ^bgroot

 

Die ^chem gaf inden doot

 

Ghedacht ^dons diep ellende

 

In ^e. sVaders schoot

 

Wt ^fSatans poot, ons wende.

 

Vergheet ^gdoch niet

 

Ssheeren ^hontfermen gonstich

e Ioan.15.9

f Gen.3.6.

g Gal.5.19.

h Gen.9.11.

i Gen.17.20.26.

k Gen.3.15.

l Esaie 9.5.
Spr.18.1.

m 2.Cor.5.27.

n Rom.5.6.

o Ephe.2.17

p 1.Ioan.4.9.

q Rom.8.3.
Col.1.10.

r Galat.4.4.
1.Cor.10.4.

s Esaie 53.8.
2.Cor.5.7.

t Apoc.5.5.
Rom.9.5.

v Esaie 49.4

x Ioan.1.29

y Matt.8.17

z 1.Co.11.26
Ioan.19.35.

a 1.Pet.3.15
Psal.9.2.

b 1.Ioan.4.9

c Ezech.16.6

d Esaie 49.

e Col.1.6

f Ephe.2.16.

g Deut.5.32

h Hebr.12.1.
Matt.11.28.

[fol. 191r]

 

Bedenckt met vliet

 

Tghenaden ⁱrijcdom jonstich

 

Der liefden gloet

 

Veracht met ^ktreet onvroet

 

Godes Sone met voeten

 

En tdierbaer bloet

 

Die schult, pijn, gloet quam boeten.

 

Eewich lof, danck

 

Sy God der gonst weldaden

 

Dat hy ons ^lschanck

 

Sijnen Soon wt ghenaden

 

Die in persoon

 

Ons gaf zijn eyghen Soon

 

Hoe sou hy ons niet gheven

 

Des Hemels throon

 

Tot erfdeel schoon, beneven.

 

Och hoe cleyn acht

 

Menich dees groote gave

 

Adams ^mgheslacht

 

Was worden sduyvels slave

 

Der doot ⁿvercocht

 

Gantsch int verdoemen brocht

 

Gheen raet const t'jammer stelpen

 

God was verwrocht

 

Twets offer ^omocht niet helpen.

 

Verbreyt dees ^pdeucht

 

Syon tot allen stonden

 

Looft, danckt, maeckt vreucht

 

Ghy hebt ^qghenade vonden

 

Maeckt groot den Heer

 

Looft u God lancx so meer

 

Wilt u van hem niet keeren

 

Al zijt ghy teer

 

Sijn lof wilt breet ^rvermeeren.

 

Verheucht ^sin God

 

Ghy gherechtighe scharen

 

Dhoochste ^tconst, lodt

 

Is Gods ghebot bewaren

 

Syon verblijt

 

Met bevingh in dit crijt

i Ephe.2.39.

k Heb.10.29

l Esaie 9.5.
Rom.8.3.
Gal.4.6.

m 4.Es.3.21
Gal.5.15.

n Rom.7.14
Esaie 50.1.

o Hebr.10.8

p Act.13.43.
1.Pet.2.9.
Esaie 61.2.

q Rom.8.15.
Esaie 61.3

r 1.Pet.3.25

s Psal.33.2.

t Mat.19.17
Ioan.4.22.

[fol. 191v]

 

Dient den ^vHeere met vresen

 

Laet t'alder tijt

 

V vreucht ^xbreet wijt, wesen.

v Psa.2.11.

x Psa.33.3.