Schriftuerlicke liedekens met noch sommighe lofsangen ende ghebeden
(1595)–Anoniem Schriftuerlicke liedekens met noch sommighe lofsangen ende ghebeden–
AuteursrechtvrijOp de wijse. Schout Babel algemeyn.
INt vijfthien hondertste Iaer
Achtenvijftich daer an:
Doen quam int openbaer
Den Ga naar margenoot*nieu ghevonden ban,
Sy lietense gaen in prente
Teghen haer eerste leere,
Te vercieren haer Ghemeynte,
Het was voor haer cleyn eere.
Noch brocht int selfste Iaer,
Lenaert Bouwens seer stijf
Teghen de Ga naar margenootaSchriftuere seer claer,
Te scheyden van man ende wijf,
| |
[Folio 171r]
| |
Teghens Christus woort ydoone
En wat hy voecht te gaer,
Sy en achtens niet een boone,
Sy scheydense sonder vaer.
Te voren in corten stonden
Hadde Menno anders gheleert,
Met brieven wtghesonden
Zijn gheest was haest verkeert,
Hy ginck zijn broeders paeyen
T'eerste schrijven herroepen
Met leughenen verdraeyen
Alst blijckt in zijne boecken. Ga naar margenoot+
Lenaert seer hooch van moe
Sprack haestelick op dat pas
Laet ons Menno t'scheyden niet toe,
Wy sullen hem bannen ras,
Hy salt Ga naar margenootbanders versinnen,
Oft hy coemt in ons verseeren,
Menno ginck haest beginnen
Tscheyden voor recht te leeren.
Wt vreesen vanden ban
Verliet Menno zijn eerste leer,
Dat hoorde menich man, Ga naar margenoot+
Dat Ga naar margenootchijt beclaechde seer,
Het was teghen haren wille
Dat scheyden quam te hande,
Noch moesten sy swijghen stille,
Wast niet een groote schande.
Daer was een groot gheschal
Onder de vrienden, want
Men lieper over al,
Elck Ga naar margenootdvraghen naer zijn verstant,
Waerder eenen quam gheloopen,
Diet scheyden wilde beweeren,
Men sneetse af met hoopen,
T'was wel Lenaerts begheeren.
Een aencomelinck schoon
Vraechde eenen Leeraer wijs,
Waer t'scheyden stont ydoon,
Segghet my met woorden propijs,
| |
[Folio 171v]
| |
Waer op hy met samblantie,
Antwoorde sonder sneven,
Het is ons Ga naar margenooteordonantie,
Al en statet daer niet gheschreven.
Wat teghen Gods bevel,
Ghecomen is op de baen,
Dat leert ons Gamaliel
Het sal van Ga naar margenootfselfs vergaen,
So sal t'scheyden seer saen
Soot blijckt tot desen stonden
Ten sal niet blijven staen,
Want t'zijn menschen vonden.
De Heere die spreect subijt
Ten is niet goet certeyn
De menschen in swerelts crijt
Te Ga naar margenootgwesen de mensch alleyn.
Daerom wat God te samen
Ghevoecht heeft somen seyde,
Sal niemant naer t'betamen
Van malcanderen moghen scheyden.
Christus self heeft gheseyt
Mattheus int vijfste wel
Die hem van zijn Ga naar margenoothwijf scheyt
Ten sy om overspel
Die maect selver om verknesen,
Zijn dit niet groote sonden
Dat zijn vrouwe ghepresen,
In overspel wordt bevonden.
De Pharizeen blent,
Vraechden den Heere reen,
Machmen van zijn wijf jent
Om Ga naar margenootieenighe saken scheen?
Om overspel doctrijne
Liet Ga naar margenootkhijt toe, wilt dit smaken:
Maer tot gheenen termijne Om allerley oorsaken.
Om t'overspel verknesen
Te Ga naar margenootlschouwen met het lijf
Sal elcken man ghepresen
Hebben zijn eyghen wijf,
| |
[Folio 172r]
| |
Al vallen sy in gheschille,
Het stater sonder ghecken
Sonder haer beyder wille
Malcanderen niet Ga naar margenootmt'ontrecken.
Een Ga naar margenootnvleesch sullen sy daer
Met haer tween zijn, dits claer,
Hierom sal den man
Verlaten moeder ende vaer,
En sal tot zijnder baten
Zijn huysvrouwe niet om verstijven
Nemmermeer verlaten
Aenhanghen en by blijven.
Also langhe als de man leeft
Is de Ga naar margenootovrouwe delicaet
Ghebonden onghesneeft
Aenden houwelicken staet,
Hierom zijt ghy verbonden
Aen een vrouwe divijne,
Nu noch tot gheenen stonden,
Soeckt niet om los te zijne.
Totten Corinthen siet
Int sevende seer claer,
Een Ga naar margenootpvrouwe en scheyt haer niet
Van haren man voorwaer,
Scheyt sy tot haren gerijve,
Het zijn Paulus woorden coene,
Datse Ga naar margenootqonghetrouwet blijve,
Oft den man weer versoene.
Alle Ga naar margenootrplantinghen claer
Die mijnen vader goet
Niet selve heeft voorwaer
Gheplant metter spoet,
Wtgheroyt niet blijven staende,
Ghy scheyders wilt u wachten,
Wat God selve vermaent heeft,
En wilt dat niet verachten.
Spieghelt u aen Sauls daet,
Diens wercken waren boos
Die door Ga naar margenootszijn eyghen raet
Wat sonderlincx verkoos
| |
[Folio 172v]
| |
Hy nam tot zijnen ghehande
Schapen, Ossen publijcke,
Om God te doen offerhande,
T'eynde was zijn rijcke.
Ieremias die spreeckt vry
Het stater ongeflout,
Vermaledijt is hy
Die Ga naar margenoottop menschen betrout,
Ia die hier domineren
Op Lenaert Bouwens gheloove
Ende daer op vast fonderen,
Sullen vergaen tot stove.
Oorlof scheyders vaillant
Hier mede op dit pas,
Wacht u aen elcken cant,
Om te Ga naar margenootvoordeelen ras,
En wilt u niet beroemen
Door u Ga naar margenootxeyghen verkiesen,
Om een ander te verdoemen,
En u selven salich te prijsen.
|
|