De Revisor. Jaargang 34

[p. 80]

Onno Kosters
Flashback

Robinson, tien jaar terug, met zijn zwager (ex-
zwager) in het holst van de stad: ramen.
Knappe jongen die hem weg krijgt hier,
altijd wat te zien, een veelkleurig taalspel
uit de glanzende monden van kwispelende meisjes.
Robinson in de peepshow business,
glitter en schittering, glamour en geld wat er blinkt
in het rood van de wallen:
neonromantiek.

Maar 's morgens vroeg weer Robinson
die met zijn blote jatten in een lapje walgend ingedroogde kwakjes van de vloer bikt,
Terwijl zijn zwager (ex-zwager) potverterend, pierewaaiend, baliekluivend
aan de Costa rond flaneert.

En dan die uren die hij maakt,
alsof zijn werkplek zich ook nog eens
onder zijn ogen manifesteert;
weken van een etmaal op, een etmaal bekaf, nee
langs deze staanders is geen uitzicht te behalen,

geen eerzucht te beleggen.
Consultant erbij en dan met het hele MT naar de hei,
survivallen in Donegal (waar langgerekte paarse en roze en rode wolken
voor een paar rotcenten zich 's avonds op hun krolst
in het watervlugge ellenbrede strand wentelen:
neonromantiek),
canyonnen in Wales (waar een waterval hem
als een spons uit handen glijdt,
zijn val versnelt,
hij het

[p. 81]

 

nog nooit zo koud had na zijn blackout in het blacklight van de kloof:

 

neonromantiek),

 

analyse, mediation, therapie, maar if it's broken,

 

don't fix it.

 

Carrièreswitch. Robinson

 

 

 

die eruit stapt, via via een wijk hosselt, en dan nog een.

 

 

 

Hoe hij hier neerstreek, in dit gat

 

aan de voet van een gevel

 

aan de rand van de stad.

 

Zonder vrouw (ex-vrouw), met een kind

 

dat doet denken aan het kind van de man tweehoog voor.

 

some of us never take risks, or take a chance,

 

for fear

 

of what we might lose.

 

Zijn evenbeeld. Zijn steracteur.