De Revisor. Jaargang 29

[p. 56]

Astrid Lampe
De Dichter

het woonhuis doorlopen van voorhuis tot zolder
ik zit aan mijn tafel in de werkersbuurt
de lucht is grauw, het licht is stil, dood-grijs
gedachten in de vorm van een boomtak

mondverzorgende voeding voor honden
snackhartjes
het poesvormig schoonloopmatje voor voor de kattenbak

zo'n woonhuis doorliep ik

zijn woonhuis doorliep ik
op vrouwenkopjes brons
in geen verhouding tot die gedachten in de vorm van een boomvork
die hoog boven zo'n koppie

takketakketak! na de gasmaskers knijpkatten
vliegen de pieten de winkel uit in de vs
na die ongepolijste giethuiden van brons
wípt
springt op, ja
snackt mijn hart

de burger thuis...
(thou kruintje nog lang niet
doorheene zijn gevederte)

[p. 57]

...

Ze hebben liever dat ik de bobbel in je broek beschrijf. Hoe ik je daar an en vanaf help.
Ons albinokonijn Gust is ook geholpen. En omdat het poëzie is stokt ie niet die bobbel
maar bloeit (wis en waarachtig) in alle hevigheid op zeg. Het wil er bij hen niet in dat ik
intussen liberaal iedere pik een heenkomen, ja fideel een goed onderkomen gun zelfs,
zijn turf geperst scheepstaal. (Iedere vrouw haar orgasmus - rep. terend uiteraard -
iedre vrouw haar heer.)
Als ik een dweilpauze voor componeerdriftigen introduceer bezorgt hen dat acuut een
wegtrekker dicht tegen de dood aan. Dan hebben ze al helemaal de puf niet meer dit
vogelmaagje op zwerfvuil na te pluizen (dat het als buideldierje etaleert notabene).
Terwijl transatlantisch, ground zero poëtisch fuck ja, ze de kanaries en knijpkatten niet
aangesleept krijgen, koesteren ze hier al lang hun boer'nzangvogeltjes niet meer of het
moet om hun exotisch naampje zijn. Deze vrolijke bonte fladder flierefluiter bijvoorbeeld
die zich schoolde in gratuite trillers (autoalarm? mobieltje?) die zich toelegde en dit heus
niet louter en alleen om het nut. Om het nut van bij een aanval met, let wel! onzichtbaar,
onhoorbaar, reukloos gas, als eerste (roos roos zoetgevooisd) het loodje te leggen zeker.
Eerder dus dan de betalers in huis halers. Die wapenen zich. Hoor je het? Zie je het?
(niet dus) priet priet. Je kanariepiet is nog geen dooie mus in je broek. Immuun voor
welke streling dan ook. Toch riekt ze al heel lang en trekt (vin je't nie verdacht dan)
daarbij zo... Cockeriaans (verrek nu je 't zegt haha) met gans haar lijfje. O pik,

je kan je edele vloerdelen geen ijskoud nee verkopen

[p. 58]

 

ja, zei ze

 

een pak poep in een pools park

 

én dat de storm raast

 

én dat de wind blaast

 

ja

 

 

 

woeiwoei ó zo fijn poederkool

 

met rook op diezelfde wind verspreid

 

(voor de spiegel dit ja-woord oefenen)

 

 

 

dat vooral ja

 

van vliegas kreeg hij borstgroei...

 

gingen zijn borsten groeien

 

helmpje mijn helm

 

vraag het mijn handpop

 

helmpje mijn helm

 

de dood ook mooi

 

 

 

die slaat hen met graagte - wat heet -

 

die slaat hen met zwaarte

 

voor de spiegel in huzarenkostuum

 

wij zijn helemaal geen watjes

 

wij laten ons niet pletten

 

 

 

af en toe een hand

 

 

 

naar het schaaltje pistachenootjes

 

 

 

voor de spiegel kut ja

 

je kanariepiet