De Revisor. Jaargang 29

[p. 37]

Han Resink
Nagelaten kwintijnen

De dode vulkaan

Hij rijst uit oerbossen, rubber en thee
olympisch boven aller wel en wee,
zelfs boven de gebeden uit moskee
en kerk - drieduizend meter boven zee,
wat wil je?

Schubert

Oh, man van na te zingen melodieën,
van mineur- en van majeur-harmonieën,
hoe krijg je mij steeds weer op alle knieën
als één dier drie, vier liederen genieën
- van rijmdwang afgezien.

[p. 38]

Waiçak

Wie een volle meimaan heeft zien opgaan
boven Borobudur, door de vulkaan
Merapi met zijn vuur vooraf gegaan,
heeft een natuurverlichting ondergaan
voor heel zijn leven.

Mijn eerste sneeuw

Ik zag mijn eerste sneeuw, ver vanuit zee
op Kreta, toen ik met mijn ouders mee
daarlangs voer in de Méditerranée
door de wateren van de Odyssee
en de Sirenen.

[p. 39]

Verhuisd

Ik woon nu in het bomenkwartier,
geen hoogbouw, die het uitzicht ontsiert.
Luchten en kruinen huiven zich hier
over culturen van mens en dier.

Ik ben geborgen, louter dier.

Djeroeks

Uit hun sappen zuig ik grond van
ver Pakistan en van Taiwan,
van Pontianak en van Medan.
Zij maken mij zo participant
van vreemde streken met pit.

[p. 40]

Barok

Vivaldi en dan Scarlatti,
Paganini en Mascagni,
Albioni en Corelli,
Diabelli en Locatelli...
twaalf i's zo maar uit mijn mouw.

Toegift

Verdi en Puccini,
Busoni en Respighi.

Habsburg - vignet

De gymnastiekzaal van Elisabeth,
de keizerin, de tafel nog gedekt
voor Frans Jozef, met Spaans gelegd bestek
en dan nog Haydn met zijn ‘Keizer’ kwintet
en ook Mozart met mis en menuet.

[p. 41]

Anacapri

Capri was nog wel wat hoog boven zee,
maar in die blauwe grot beneden, nee
je werd er in gekwakt als in een plee
en er weer uitgekakt als diaree.

Nee het is alles chloor en fosfor.

Tanah air

Verstrooi mijn as in lucht en winden
opdat geen mens meer iets kan vinden
in wat mij telkens weer zou binden
aan wat ik om het zeerst beminde:
grond en water.