De Revisor. Jaargang 20

[p. 76]

Marc Reugebrink
Oog in oog

Kijk, dit ben ik zelf, dit is
een volledig mij vreemde - nee,
de hem zo teder beminde, één
tot in mijn huid verknocht
aan zichzelf: wij horen vanbinnen
ons spreken, maar spreken ons tegen,
verslikken, verzwinden, maar reiken
elkeen naar wat buiten ons

blijft: het ruisen in longen, het neren
van bruisend verterende spijzen, de afbraak
in bloedeigen cellen, het kraken
van beenderen, wervels: één moet het

zijn, maar ik ben het niet: dit is
de wereld en gene staat glashelder deze
in spiegels te vrezen: als ik het niet ben
kan het de ander niet wezen.