De Revisor. Jaargang 20

[p. 27]

Maria van Daalen

Een salamander tussen de tanden dragen,
de schedel achterover: eet ivoor
en ontsnapt dan door het gapend uitzicht,
de staartpunt na de bocht bijna in de bek.

Ik rust diep in het opbollende marmer
en streel de bronzen lippen met mijn tong
om mijn geheugen te proeven: breuklijnen
scherp als kerkportalen waar het eeuwig tocht.

Zoveel wijn, zoveel gif: genot. In de muil
van de wolf zijn woorden vloeibaar, stromen
tussen de keelklanken door, vreten alles.

Koud spring ik los of daar begint het: kauwen
van vlees, tot de huid gevuld met persend
lijkevocht. Ik kijk om en zie mijn beweging.