De Revisor. Jaargang 20

[p. 23]

Rutger Kopland
Zelfportret als paard

Toen ik nog een paard was in een weiland

ik moet hebben gewoond in zijn lichaam
in zijn ogen hebben gezien wat hij zag

dat dit leven nooit zou beginnen, noch
ooit zou ophouden, noch zich herhalen

ik moet zijn lichaam hebben verlaten
en mijn herinneringen bleven in hem achter

U staat bij het hek van een weiland en u
ziet aan de andere zijde een paard
nader het, spreek het toe, kijk het aan

dank u, het zal naar u luisteren, u aanzien.