Leo Vroman
Mijn neus
Het meest typische deel van mijn karakter is mijn neus. Ik heb dus eindelijk, nu net, enige belangrijke afstanden van hem, of haar, gemeten. Maar eerst een paar bijzonderheden die haar zo persoonlijk maken. Zij begon de lokale mestlucht van Gouda in en uit te ademen op 10 april, 1915. Behalve in het voortdurend omkeren van de stroomrichting kwam daar zelden verandering in, behalve - en pas na enige jaren - wanneer we 's zomers naar Zwitserland gingen zodat ze op grote hoogte niet alleen verse lucht kon proeven maar ook haar bloedneus zo nu en dan. Later wees ze mij de weg naar Tineke. Op 14 mei 1940 ademde ze (de neus) eerst rooklucht, later zeelucht in, toen ook tropenlucht.
Meer dan onbegrijpelijkheidshalverwege besef ik nu wat een aardig ding ze toch is. Ze laat zich alleen in spiegels, nieuwe pannen en glad water bekijken en als ik gewoon rondloop merk ik haar hoogstens als die doorzichtige halve gestoofde peer waarachter zich de werkelijkheid bevindt.
Nu de harde feiten. Ze is ongeveer 7 cm lang (de hemel weet waar een neus begint), en van onderen 3,5 cm breed, maar kan als ik mijn bovenlip omlaag en over mijn boventanden heenstuip, tot slechts 3 cm vernauwd worden, hoewel daar soms niesbuien uit ontstaan. Het benig gedeelte is 3,8 cm lang wat uitzonderlijk genoeg is om mij 1500 jaar na mijn dood nog duidelijk voor mij vrienden herkenbaar te laten blijven. Het vlezig deel, dus 7-3.8 cm lang, kan met een uur geleden nog geringe moeite 1 cm naar links of 1 naar rechts worden gebogen, misschien niet zonder microscopische schade want ik voel het nu nog.
Beginnende mathematici kunnen zonder hulp uitrekenen hoeveel graden mijn hoofd achterover moet om het bodempje B uit glaasje A met doorsnede C toch nog leeg te drinken.
Buiten Cobbleskill, New York, ligt midden in een vlakte Vroman's Nose, niet zo genoemd om eer aan haar te bewijzen maar naar een Vroman die geloof ik in 1640 uit Leiden immigreerde. Een nose is een bergje. Er groeien bessestruiken op mijn neus maar zij lijdt aan een afgraving vanwege kiezel. Zij is tegenwoordig het bezit van enige Vroman families die geloven wij over haar vechten. Beter kan geen mens wensen.
Auteursrechtelijk beschermd