De Revisor. Jaargang 20



[pagina 97]
Peter du Gardijn Bordewijk Er loopt door de straat een man met een gezicht van zandsteen, zoekende het fenomeen dat hij in de domeinen der onmogelijkheid kan onderbrengen. In blokken draait hij om het centrum heen en wat zich in verbinding stelt wordt in zijn hand een tastbaar feit waarmee hij de natuur wil provoceren.
Idee-fixe Ik stel mij voor dat alles ooit versteend zal zijn, dat alle woorden die ik met je spreek onwrikbaar op de aarde zullen liggen. Ik stel mij voor dat wat ik denk als een lavastroom mijn hoofd verlaat, dat ik mijzelf denk en in gestolde metafysica fossiel word.