De Revisor. Jaargang 20

[p. 70]

Antoine A.R. de Kom
Het naakte aas

I

Tijd, plaats en handeling
zijn één als gieren cirkels
trekken in de zoelte om hun aas
en langzaam hoge kringen peinzen

tot spiralen rond het fel
begeerde oog van opgestegen stank.
De tijd: een rap ontbonden kreng
en dus zijn bot en been al bijna bleek

nu gieren neergestreken zijn
en vochten om dat naakte aas:
op hete daken rekken zij vereend
de loomheid van hun loden vleugels.

II

Achter dieprode funeraire schijn om elkaars
schim en silhouet betreuren zij 't einde
aan hun muskus, ooit tussen magie van wemelend
klein leven op het lijk opnieuw geput.

Maar avondschemer zal voor hen verlossing zijn
en wederkeer, de sleutel slaap past in het slot
dat sloot op deze plaats en tijd: als golven
van het roestend dak bij nacht nog zinderen

en ijle lucht weer klamme ochtend wordt, dan
ploffen er tot myriaden veren wervelwinden
gieren - goddelijk daalt zacht en pluizig dons
naar zoet gegorgel uit bleek stinkende kadavers.

[p. 71]

Het raadsel Roraima

Als zandsteen zal jouw taalgevoel verweren, waar water
snijdt en deze tafelberg snel slinken doet. Lijkt
dagdroom steentijd? Of drong daar mesozoïsch oerwoud
tegen steile flanken? Onder nevels branden je voor ogen

schaarse nachtelijke bakens van 't heden, flauw al
flakkerend nu noodweer nadert; ginds, op koude grond
ter hoogte van verdicht plateau en labyrint houw jij
met steek- en slagwoord je een pad door stenen vegetatie

- vormen van Tanguy. Steeds dichter bij de rand
taal je naar ommekeer; beneden trekt wolkendons zich samen,
dempt sneeuwwitje echo's af en smoort jouw schreeuwen

in 't natte verenbed van grijsaard Tijd. Dan overwoekert
doodstil oerwoud vliegensvlug de tafelberg: hierboven geven
zwarte poel en rozerood kristal noch taal noch teken.