De Revisor. Jaargang 20

[p. 18]

Jan Kuijper

De tombe van Maurice Scève

Tussen de vlammen die ons hart bestoken
spelen ook donkere en zelfs koude mee.
Een rode, een gele, een zwarte, een witte zee
branden op onze zandstranden en koken
tegen de klippen. Op de smalle ree
waar wij voor anker liggen zal het spoken
wanneer de tulpen zullen zijn ontloken
die opkomen voor ons auto-da-fe.

Nadat wij in de hel zijn aangeland
moeten we elkaar eeuwig in de ogen kijken
omdat de duivel dat voor pijnlijk houdt.
Hij vaart er wel bij: zonder onze brand
zou zijn vlammenzee op een kerkhof lijken,
was het er aardedonker en steenkoud.

De tombe van Juan de la †

Rechtstreeks vernomen in diepste eenzaamheid
staat het er toch maar in goed Nederlands.
Beschreven als een uitgelezen kans
vordert het niet zonder gedrag en vlijt.
Ook dromen geven geen gelegenheid
op de eerste wereld te komen, althans
de spraakverwarring voor te zijn. Die dans
ontspringt alleen wie nog is opgeleid

als beginner bij Bonel of James Meyer.
Papier met pijlen en voetjes maakt vrijer
dan de avondjes waarop je wat rotzooit.
Had ik jou daar ontmoet, wij hadden nooit
voorbij Malando's tango's kunnen komen.
Nu volgen we elkaar blind in onze dromen.

[p. 19]

De tombe van Stéphane Mallarmé

Dit dubbelgraf dat onze trots zal zijn
ligt op twee kerkhoven; een stenen muur
raakt niet aan de handen die voor de duur
van deze wereld tot de schone schijn
van onverbrekelijkheid in de pijn
die uit het marmer van het stervensuur
gehakt is zijn ineengeslagen. Stuur
maar geen engelen, want de kans is klein

dat uw hemel ons meer te bieden heeft,
nog afgezien van de onmogelijkheid
dat er voor katholiek en protestant
getweeën zaligheid is. Wie nu leeft,
nu zorgt dat gij hem mettertijd verslijt
voor bok of schaap. Wij heffen onze hand.

De tombe van Unica Zürn

Zoals ik weet is liefde geen bedrijf
want een bedrijf eist continuïteit.
Wie heel zijn leven aan de liefde wijdt
bedoelt de liefde van alleen het lijf
of medelijden en barmhartigheid,
de goddelijke deugd. Maar als ik schrijf
dat ik bij God niet meer weet waar ik blijf
geef ik het hart én de gelegenheid.

Geen wedermin wacht wie melaatsen wast.
Wie in de business zit, bemint zelf niet.
Wie ziel en lichaam mengt, kan niet verwach-
ten
dat er op één kleine aarde een ander past
in wie hij ziet wat ik zie, wat jij ziet:
twee zielen, twee lichamen, één gedachte.