De Revisor. Jaargang 20(1993)– [tijdschrift] Revisor, De– Auteursrechtelijk beschermd Vorige Volgende [pagina 9] [p. 9] Leo Vroman Stap voor stap Wat ik allemaal moest leren weten sinds mijn hersenen moesten ontstaan wil ik om ze fijn te doen vergaan net zo maar omgekeerd vergeten. Dat werk met die plasma proteïnen waar ik nog in zit vastgebeten en waarmee ik toch ten zeerste ons brood heb kunnen verdienen verlaat mij dus wat rafelig het eerste. Daarop volgen misschien keurig de tafels van tien, dan hoe de maanden heten en dan hoeveel is een en een en eensklaps is alles verdwenen. Kan ik hun knagen niet meer horen dan word ik graag door maden schoongegeten. Als het maanlicht zo door mijn ivoren sierbeenderen nooit eens weerkaatst raakt op het laatst mijn stem verloren. Wel zie ik nog een jassenpaal aan wiens boeket van dunne nekken mijn versleten werken allemaal armoedig met mijn mouwen zwaaien onderste boven waaien. Dat is niet zo gek, het gekke is dat wat ik nu moet schrijven nog door een inhoud is bezeten waaruit ik weg zal trekken; plat zullen de zinnen achterblijven als dit papier zo plat als een kletsnatgemorst vel krant vol gedichten onvatbaar doordat ze aan de achterkant van jullie doodsberichten staan Vorige Volgende