De Revisor. Jaargang 20

[p. 40]

H.H. ter Balkt
Laaglandse hymnen

Het vuur

Ook een groot vuur dat, laten we zeggen,
onverbiddelijk brandt op gele kernen niet
ongelijk aan ver sterrevuur in 't heelal,
astatische straling neergedaald op aarde

(waar de pijnhallen razen, verdwijnhallen,
de markthal, de danshal, de vleeshallen;
lachspiegelhallen; automatenhallen; drenkhal;
ijshal, speelhal; hal van 't venijn),

ook een vrolijk vuur met zijn gele vlammen
naar de windstreken gekeerd, ook een groot
vuur dat zichzelf opbrandt en doodt, kan

de prooi zijn van ijzige kou geblazen uit
blaasroeren; van strooizand, ja korrel voor
korrel zaaiend tot de helderste vlam dooft.

[p. 41]

David Kouwenaar ‘Gerrit’, 1944