De Revisor. Jaargang 20



[pagina 26]
Sybren Polet Egypte Met 2 reservehoofden op weg naar het heden. De lichaamsdelen - overal verspreid - verzameld: lichaam op punt van ontstaan. En zie, hij herkent alles weer, of bijna: de grote stenen denkbeelden die hem eens - bijna - vermorzelden, hun oneindige, oneindig lege blik, hun onheimelijk trillende zwaarte duwend en stuwend onder zijn voeten. De dodenboot varend over het woestijnzand koerst naar de zon, zon zo groot & rood dat zij - bijna - erin verdwijnt... En zwerven, hij, voorbij de eenzaamheid van het begin, terwijl zwermen gebalsemde vogeltjes, holtedieren en kleine krijgers opstijgen uit het zand en langzaam langzaam tot leven komen. Het alziend oog van Re zalft zijn littekens, lijfshiëroglyfen leesbaar voor alle stervelingen. Er filtert licht dat overal vandaan komt. Een kameel doorklieft zijn transparante schaduw. Palmbomen waaien een oase open:: blinkend fatamorgana dat op aarde neerdaalt: de geiten vredig grazend, de ibissen pikkend op ossen & akkers. 's Avonds is er - natuurlijk - een maansverduistering: even schuift de dodenboot voor de maan. Daarna zien wij elkaar weer, zien wie we waren, drinken muntthee en lachen. Kijk, daar stroomt de Nijl, daar lag mijn hoofd, daar mijn hart, daar ik.