De Revisor. Jaargang 20

[p. 18]

Jan Kuijper

De tombe van Luis de Góngora

Torens terneergeknield aan eigen voet,
we zullen jullie tot een ansicht maken
met niet minder dan honderdduizend haken
en honderdduizend ogen in de vloed,
die het beloofde land ervoor bewaken
dat de gouden fluit te veel ratten doet
toestromen die ergens uithangen moet,
klinkend en blinkend boven de daken.

Het water laat mij door - ik ben erover;
de rem is los, ik rijd door het voorhuis;
om vallen de tonnen, de rotten komen
als had een anachronistische tover
onder of in de steile Leliesluis
riolen gelegd met bruine maalstromen.

De tombe van Francisco de Quevedo

Wissel ik van gedachten met de doden
door gaten te maken in onze slaap?
Zij trekken, trekken het recht uit mijn raap
terwijl het hunne op mijn maag tot een loden
last wordt en mij tot onder de antipoden
neergehaald had, had ik niet als een aap
mijn eigen brein beklommen tot de kaapstander,
die weerstand heeft geboden.

De snelhoorns hebben mij vannacht gewekt.
Ik bied geen weerstand aan de mensenspeer
en zie mijzelf vereeuwigd als schildpad,
mij klampend aan een prauw die strekt en strekt
tot vaste bodem van een dodenheer
dat zal snellen van Nias tot Asmat.

[p. 19]

De tombe van Johannes Angelus Silesius

Was ik in jij, en jij in ik een een,
dan kon de rest wel achterwege blijven
op straffe van ons in de aandrang te stijven
die boerenjongens dinsdags op de been
brengt om de beesten naar de markt te drijven
in Purmerend, maar daarom niet alleen:
de witste wieven uit het eigen veen
worden lucht bij nog onbekende lijven.

Is moeder blij of is ze juist verdrietig?
Ik ben een geest, en als wij samenkomen
vul ik haar lijf van hoofd ten voeten uit.
Als ik aan haar ontsta word ik weer nietig
om zoetjes te groeien in koningsdromen.
Hoezo? Zij is het bruidsbed en de bruid.

De tombe van Paul Celan

Ik, de doorboorde, ben jouw onderdaan.
Heel is de meester. In het kalveroor,
de stiereneus, het akkerland een voor,
een ring, een merk; in Indië, Indiaan
en bizon gaat de kogel door en door.
Sterven maakt vrij, maar dat gaat ons niet aan:
ik ben niet in de wolken opgegaan,
zodat ik nu jouw rust en duur verstoor

door ramen en roeien, door merg en been
met kettinggerinkel, kermen, gesteen.
Wat mij de wonde in 't hert heeft toegebracht
zal die weer moeten helen. Toverkracht
geleid door de motieven van een vinder:
de hele heelt. Er is een meester minder.