De Revisor. Jaargang 19

Frans Budé

Doorgang

Je had nog geen gezicht voor mij.
Toen ik doorbrak, nam ik je schaduw
mee, duizend vliezen aaneengeknoopt,
glibberig veel. Een streng bracht ik,

een bloedspat op een sprei.

En achter mij, ver voorbij
het ingedroogde slijm, jij
die mij droeg, mij zachte woorden
gaf - tot in het midden van de nacht

de rand van je gezicht.

·

Ontkleed, zoveel besneeuwde nachten
later, mijn lijf een witte dwaal.
Ik zag het niet meer hoe het licht
voor mij ontstoken was. Hoe koud ik

toen gewassen werd, mijn tongbeen daar

ontsmet. Een boot voer mij
de sluizen door, grijze valleien onderweg.
Totdat de boeg geen diepte voelde,
de spanen geen verzet. Ze droegen mij

hun velden in - de aankomst was voorzegd.