De Revisor. Jaargang 19

[p. 79]

Co Woudsma

Straat in Frankrijk

Zittend, drinkend onder de arcade
zie je twintig schilderijen van de straat.
Groengeloken ramen. Maar je aandacht gaat
naar het meisje met de chocolade-

taart. Ze lepelt thee. Je wangen nemen
schaamteloos de kleur aan van haar trui. Bonbons,
bloemenwinkelgeur en marmeren frontons:
alles is geluk. Je zoekt problemen.

Je vindt de grote olifanten, open-
gewerkt door roest, toch torsend de fontein,
het nutteloze water spuit de hemel in.

Je mist, dwars door de zomerstilte heen, de zin
van dit Arcadië. De tijd doet pijn.
De jaren gaan de straatnaambordjes slopen.

[p. 80]

Natuurmonumenten

Landgoed en -huis zijn in dezelfde tijd geplant,
de stammen en de zuilen rijzen als elkaar.
Eik en acanthus bloeien. Horens krullen als
voluten. Vogels in frontonvlucht. Dan verlaat
de laan het perspectief, gazons verwilderen
in woud. Boomkrotten liggen ongerestaureerd
te kijk. De bosvernieuwing gaat haar trage gang.

Sporen van everzwijn of Adidas
herken ik niet. Dit is hooguit decor,
maar reeën en kabouters laten zich niet zien
en ook het huisje, proef ik, is gewoon van steen.
Gelukkig wordt het groen op tijd doorsneden door
geruis van snelverkeer. Daar bloeit een gele schelp!
Ik ruik benzinedamp: een menselijke geur.

[p. 81]

Seaforth crescent

Nou ja, straat,
maar dan heel smal,
en slingerend, met hier en daar
een huis, elk huis van hout, behalve dan
dat rooie, als was het gebouwd in Holland
en steen voor steen getransporteerd, erachter
ligt de moestuin, honderd meter diep, met maïs,
pompoenen, en drie doodgebliksemde bomen,
zodat het herfst is, midden in de zomer,
meer import dan Indiaans, in Lakefield, Ontario.

Midden in mijn winter is het lente. Les
schiet alleen nog maar op dieren, An
heeft veertig jaar haar Nederlands bewaard, Karel
gaat al die heuvels vol met levensgrote huisjes zetten, Ann
maakt in dit gedicht het eten klaar, Greg
spreekt vloeiend Engels en kent zijn broertjes brabbeltaal, Jeff
is een vis, een dikke vis (dat zegt-ie zelf).

Geen winkel, postkantoor of bioscoop,
zelfs voor de sappelende veteranen geen triomfboog,
of het moest een van de condensatiestrepen zijn,
op weg naar Arromanches, Arnhem, of Berlijn.