De Revisor. Jaargang 19

[p. 61]

Th. van Os

Europoort

Gezeten midden in de vlakte, leeg
van leven enkel grijs gevroren gras
zand door mensenhand getrokken en gespoten

zie ik de schrijn van St Servaes, oud goud
door mensenhand gedreven en gesleten
in een walm van wierook rondgedragen.

De kranen hurken nederig neer
de masten trekken lange lijnen, pijpen
staan stijf naast dwarsvervlochten buizen

terwijl ze hem op stramme schouders dragen
traditie stamelen en broederschap
zevenmaal ringsom de kerk, een heidens werk.

Het landschap lijkt verlaten, al verwacht
ik elk moment een schim te zien van wie
ik dacht dat hij allang gestorven was.

Gefascineerd kijk ik ernaar, restanten
van geloof die om voltooiing vragen, overgang
stappen in zand totdat de cirkel rond is.