De Revisor. Jaargang 19



[pagina 39]
Detlef Knüver Vreemdheid Rotsachtig - indien een vrucht: een diepe bocht; verspild aan het geheul, dat zo steels was in zijn orde. Ik streelde overmatig plechtig, en schreef iets wegens een koord van lieden. Metaforen... waar zullen we verschillen van die trage zeeën? Al sprak ik: nimmer golvende materie meer - zij opent: niets kon wachten op de wolven, schepen en hun tomeloze vrachten voor een mensenverlangen.
Delict Mannen der oude liefde rustten in het wezenlijk toebehoren. Wat zien ze er uit, wat verhalen ze absurd. Hoe leunden ze tegen de schaduw van een loos gewicht? Alom gewaagd door schrift bewogen, zij bespeelt de laagste bodems der keuken; gelijk de schemer, de schouw behoevend. Eén fluistert er: Artemis, corona - wat merk jij van het schitterstof dat dof dwaalt op de luide, overdachte markten? Je nachten zijn maar eenzaam, monetair.