De Revisor. Jaargang 18

[p. 28]

Milly Wiers

1

in de nevelige winter
als de zon laag gaat
door het glas en lood
Rhinocapsgroen over de mat
en rozenrood, dan

sluit ik de deur achter mij

2

vanwege het Turks theeservies
van Iray slijt ik de middag
daar eerst aan een tafeltje
dan aan de bar

in de toiletten vlechten
vriendinnen mijn haar

3

vandaag zag ik Henry de bas
als jongen was hij schriel
dat is voorbij
eenzame roept hij, verlatene

dom is hij niet, niet dronken
ik zeg: ik hoor zo Henri

4

naast mijn stem opgerold
wacht een andere stem
op een man als Henry
op die gek met twee truien

zo wacht er meer in mij
ik kan wachten als een knecht

5

ik weet waar hij woont
op de hoek van het Veer daar
komen de katten bijeen en hij
net zo stil met vrienden driehoog

als het te laat voor muziek is
het zijn negers van Nederland

6

we vallen neer of strijken neer
niet meer in New Orleans
ben je daar beter verlaten
terwijl je Kentuckyhome zingt

geen Bourbonstreet alsjeblieft
ik heb adem voor verse tranen

[p. 29]

7

de band is een zelflopend dier
ik pak de tonen langzaam
al zing ik nog zo zacht
je hoort me tot de deur precies

mijn stem deed mij groeien tot
maat zesenvijftig-Big Momma

8

voor mij is haast geen plaats
twee saxen, een soprano
de guitarist zingt ongevraagd
solo is wat de trompet wil

eindelijk mijn woorden
bloed, gleufhoes, zes planken

9

kijk uit voor nieuwe Franse wijn
bij Braziliaanse dansen
wij negerinnen komen van de grond
dobberend, niet te omvatten, nee

dan hoort het dat een man
een vrouw als een poedel stuurt

10

wij sluiten. voor je koude voeten
wachten mannen genoeg maar

daar gaat Henry door de straat
tussen de tramrails. hij fluit
naar mij van hoog naar laag
hij is mijn nachttrein