De Revisor. Jaargang 18

Lenze L. Bouwers

Herkenning

Omdat ik in de kapperssalon dacht
dat daar mijn moeder zat, ben ik wat kaal
naar haar toegereden: mystieke taal
via de spiegel heeft aantrekkingskracht.

Ze wilde wel apart zitten; hoe zacht
was haar vel over been. Binnen de straal
van haar cirkel hield ik pratend de wacht.
Ze keek en stierf weg een- en andermaal.

Diep in haar ogen zocht ik ons verleden,
maar vond alleen het antwoord op mijn vragen.

Ik noemde geen namen, wees op haar teen
waarin vroeger die likdoorns konden plagen;
bij prikkeling wisten we: morgen regen.
Nu hielp een schoen met aangepaste maat.

‘Wat een gekke krullen,’ zei ze en kwaad
zweeg ze tot ik door de draaideur verdween.