De Revisor. Jaargang 18

Remco Ekkers

Jong

We waren klein en speelden
met een fles water in het gras
een deken van zolder, een steen.

We waren zo gelukkig als nooit
later, we dronken om beurten
zaten samen onder het dek

hielden de steen één voor één
warm in onze handen, wisten
niet van wie de opdracht kwam.

·

De dood ligt als een lang
gestorven paard op de rug
van het paard dat zich verzet
tegen de last en stappen wil.

Ik zie hoe een spier van de merrie
haar bedachtzaam laat bewegen
in haar dijbeen, langs een hek
en hoe die beweging zich voortzet

tot in haar hoofd, haar neus
en zij zich langzaam neerlegt
zich overgeeft aan het paard
op haar rug, zich neervlijt.