De Revisor. Jaargang 18

[p. 25]

Marcel Koopman

Wladiwostok, 25 juni

De hele unie is hier van mij afgeschoven,
houten trottoirs en muildiervijgen,
het scherpe ratelen van karren
en wijven die hun fruit verkopen.
De lemen kroeg waarheen ik vlucht
heeft me meteen weer uitgespuugd:
ik ren tot aan de havenhoofden
en ben een man van zeep die in de regen loopt.
Nu er geen zicht op verder is,
nu mag ik hopen.
Ik trek mijn vrijheidsbeeld en richt:
Amerika ligt in het oosten.

Sachalin, 12 augustus

Ik ploeg door stenig land waar monnikskap
en wolfskers elkaar stampers reiken.
Alles is scheef, het brood, de rook,
vooral de stemmen in ovale mensen.
Alles is scherp, alles is vaag,
dit is het eiland waar de ijverigste god
vergeefs zijn spieren balt.
Alleen het lot geeft nog houvast,
leven is plicht.

Aardbeving, Richter 8
17 doden.

Naschrift

Vogels scholen samen boven zee,
de lucht vol water als een vrucht.
Wij staren naar de ree van Oskarshamn
en zijn beducht voor het te water gaan.

Al deze jaren van half opengaan,
al onze meeuwen vlogen mee.
Wij wisten niets, Visby in het verschiet
was maar een naam en nog geen teken.

Wie vijftig jaren leeft in tien
bikt met verbazing lagen roest.
Snelheid ten spijt, het hek moet dicht.
De dokken van de tijd.