De Revisor. Jaargang 18

[p. 15]

Govert Boterblom

Soar

In dit vuurbleek uur gaat elke kamp verloren,
kantelt al wat aangevreten is, van binnenuit
de hete muren, de beddespreien van basalt

waardoor het buitenwater breekt:
als leengoed stroomt het over de ontzilte aarde,
stroomt het joelend op haar eis terug.

Monddood zijn de hanen die een vluchtmars poten
onder mom van ochtendlied, monddood

is het toezien hoe een steen uit de ommuring
wentelt van dit legerbed, de doorzwete zwachtel
ons ontrolt en onbelet laat luchten.

Ik proef het zout dat haar lippen omringt,
nog de illusie bezingt die tot Soar
het smakeloos leven verzegelt.