De Revisor. Jaargang 18

[p. 33]

Wouter Donath Tieges

In den aanvang verzwegen wij woorden te kust en te keur.
Nu is er slechts wat speling in de luwte van een strandstoel,
zo vroeg in ons zoveelste jaar: van de winter bleef de zomerkant
boven. 't Is oneerlijk! Toch licht nog één keer de leek z'n hand.

Het scheppen van de room van de tijd, oogdicht. Dan schuift de
bouwval van een zandstenen kathedraal over de gribus aan de rand
van de woestijn. Wat nimmer roesten zal, is het requiem.
Taxi! Losjes marcheert in rouw of spijker de stoet henen.