De Revisor. Jaargang 17

[p. 6]

Sjamaya

Het is stil in de pit.
Het is helder in de druppel. Ze lekt
van het nat hout
en amper gevallen
of klaar en klein
zwelt weer een andere druppel.
Ze zwelt en ze zwelt.
Helderder dan in de helderziende
haar glazen bol is het in de druppel -
Ik zie op een troon gezeten,
gouden halo van de zon om zich heen,
de stralende koning van alles, de leegte.
Hij straalt en hij straalt.

Het is stil onder water.
Onder het eindeloos deinende water,
water zover het oog in het kraaienest reikt,
water waar de planeet van blauw ziet,
water waarin de hemel zich spiegelt;
wolkenwater, maanwater, sterrenwater,
zwart water van de Lethe,
leeuwenwater van de koningszon,
zoveel soorten water;
water dat de eenzame passagier aan de reling
een bovenmatige glans verleent,
water hoe tyfoonbereden woestschuimend ook,
daaronder is het stil.

Stil
zweeft de zeppelin
van de walvis boven het hooggebergte

[p. 7]

 

met altijd-groene, altijd-waaiende

 

wieren en varens begroeid.

 

Goudschatten en schepen

 

onder guirlandes van groen slijm;

 

geraamtes, wapens en werktuigen

 

van de mens door de eeuwen heen

 

in het Museum Van De Blauwe Nacht.

 

 

 

In het altijd-donker,

 

duizenden vadems diep -

 

niemand, elpeeplat geperst word je daar,

 

die daar komt zonder duikersklok -

 

zwemmen als hallucinaties

 

door het hoofd van de gek,

 

de prinsen van het duister,

 

zelf lichtgevend in alle kleuren,

 

de voorvaderen der draken,

 

de neonvissen van de nacht.

 

 

 

De diepzee

 

is van de aarde

 

de droomkamer.

 

 

 

Golfslag golfslag

 

is van je harteklop

 

de wever geweest.

 

 

 

De zwevende meeuwen boven de branding

 

weten niet dat ze

 

de zwevende meeuwen boven de branding zijn

 

maar jij, bontgemutste, zwaar-bezuidwesterde

 

strandkoning van je winterdag -

 

Schuim dat tot je laars glijdt

 

en in de wind lilt;

 

 

 

zeegeknoopt scheepstouw, windfluitende flessen;

 

alles wat van verre komt en met zich doen laat -

 

Deze etalage toont

 

de eindeloze duldzaamheid der dingen,

 

de geheime missie van het verroeste

 

emmertje, de perzikpit groen in z'n groeven,

 

de eeuwigdurende zwerftocht van de kiezelsteen

 

die even in de warme hand mag wonen;

 

pallets, piepschuim; naamverloren,

 

rondgerolde rariteiten -

 

Maar jij, rubbergelaarsde in het regenpak -

 

stuifzand in wit-gassige stromen

 

laag over de grond op je toe scherend;

 

het bandenspoor van de strandwachtersjeep,

 

evenwijdige lijnen naar het oneindige;

 

de vogels samenscholend op de kop van de pieren,

 

glibbernat basalt,

 

waar water als champagne schuimt en sist en knalt;

 

 

 

maar jij woont

 

in de zeediepe druppels van je ogen

 

als Neptunus.