De Revisor. Jaargang 17



[pagina 70]
Gaspara Stampa
Chi può contare il mio felice stato Wie kan op zulk een zegenrijke staat en op zo'n vreugde als mij ten deel valt bogen? Misschien een stralende engel uit den hoge of iemand anders die in liefde baadt? Mijn heer, die ik geen ogenblik verlaat, betovert mij zo met zijn stem en ogen dat ik door de adem van zijn geest bevlogen een zaligheid ervaar die alles slaat. Wanneer ik zijn gezicht voor me op zie rijzen, aanschouw ik als gezengd door liefdesvuur de heerlijkheid van verre paradijzen. En ook al raak ik soms wat overstuur door de angst dat hij mijn liefde af zal wijzen, ik wil van hém zijn tot mijn laatste uur.
Queste rive ch'amai sì caldamente O stille stad van kaden en kanalen die ik met zulk een warme gloed beminde, o dierbaar oord, o woongebied waarin de burgers in vrijheid kunnen ademhalen, hoe kan jouw beeld zo in mijn hart verschralen dat ik in jou geen vrede meer kan vinden en dagenlang vol spijt als in een blinde verwarring door jouw straten loop te dwalen? En och, al mijn verlangens en gedachten gaan uit naar gindse heuvel waar de heer verblijft die eens zo stralend naar mij lachte. Wat een genot zou 't voor me zijn wanneer ik daar bij hem mijn pijnen kon verzachten! Zo verder leven kan ik echt niet meer!