De Revisor. Jaargang 16

[p. 93]

Vleugeltip
tekeningen Harrie Geelen
tekst Milly Wiers

1. Henk werpt borende blikken.
Vleugeltip had een melkboer, Henk. Hij droeg: Een hoed, een das, nog een das, een bruin pak, een trui, een overhemd, een hemd, een onderbroek, een lange onderbroek, een pilo broek, sokken, schoenen. Henk kon lastig zijn, niet als mens maar als melkboer. Soms wilde hij niet van honderd gulden teruggeven.

2. Eeuwig bloeiende rozen.
Zij kocht voor Henk een doos ‘eeuwig bloeiende rozen’. Terwijl ze hem het cadeautje gaf, vroeg ze hem uit voor de avond. Hij bloosde niet. Zonder omhaal maakte hij haar die avond het hof. Zijn naakte lichaam zou haar jaren bij blijven. Hij had spieren en knobbels omdat hij al jong aan het werk had gemoeten. Hiermee vertederde hij Vleugeltip.

[p. 95]

3. Vleugeltip wachtend.
Ze kwam in een stemming die ze niet kende, sentimenteel. Hij had een strakke uitdrukking op het gezicht. Bij een strenge melkboer was dit niets maar bij een man in bed stond dit hartstochtelijk. Hartstocht maakt sentimenteel. Deze wijsheid gold alleen voor haar want Henk liet haar zitten. En als ze niet uitkeek zette hij nog zure melk neer ook.

4. Eddie moet van zijn moeder punk zijn omdat hij er anders te teer uitziet.
Zij treurde een tijdje maar troostte zich met iemand die als volgt gekleed was: Imitatieroots, vaak geen sokken, spijkerbroek, t-shirt, geen hemd. Geen normale onderbroek, maar een die verwees naar het exotische soort. De kleur was afstotend, uitslag had hij ervan. Toch was hij opgewekt, hij floot bij het geluid van zijn stap.

5. Eddie's wipkracht gestimuleerd door maatvaste muziek.
Zijn lichaam was sympathiek. Maar zijn frisheid stoorde. Hij kon een enkel nummer maken van een kant en dan om koffie vragen. Zodra hij moe was viel hij in slaap of anders floot hij. Mijn God, geen mysterie. Eddie, want zo heette hij, wilde eens na een schaatstocht ‘op toeren komen op Vleugeltip en dan een kop chocola’. Nu greep zij in.

6. Vleugeltips geduld.
Kortdaad vouwde zij een krant dubbel omdat ze geen zweepjes had; zij gaf hem een pets op de ribben. Daarna ging ze op hem zitten met haar wat dikke kont en wreef zich op een van zijn uitstekende heupen in de stemming. ‘Praatjes?’ vroeg zij. Veel situaties zijn te vergelijken met de zee en het strand. ‘Ben ik de zee of het strand,’ vroeg Vleugeltip eens.