De Revisor. Jaargang 16

Pieter Boskma

Verstrikt

Dan sissen de platanen en je weet dat iets niet klopt.
Het wegdek klinkt in tijd vervalst, alsof er paarden
Staan te trappelen. In een steeg is licht verstopt
Dat als een dunne waaier uitruist
Over de kade.

Er is een dreiging glinsterend op snel wegflitsend staal.
Is in de halfmelaatse basten weer een naam gekerfd?
Men hoort blaadjes hinniken voorbij de zwartste taal
En vleugels zich ontvouwen op de schonken
Van bederf.

Dan sissen de platanen langs de spiegelgladde gracht,
Werpen hun lianen als een lasso om je heen.
Ergens draven ruiters, overal is nacht.
Langzaam slaat de zweep
Van steen.