De Revisor. Jaargang 16

[p. 36]

Wouter Donath Tieges
Het zadel van Sinjavski

Tussen de levensregels

Ik, jij. Of wij? De deling van eenzaamheid gaat niet op,
stel ik mij voor. Het gele eendje dobbert
op niet meer dan een bodempje water
voor de schotwond in het email van de badkuip.

Kom! Maar mij niet te na. Maar hoe konden we weten dat we zo
in het weerhuis alleen samen en samen alleen
houterig de aflossing van de wacht nadeden? Onweer, o jee.
Ik zoek vergeefs een regenwoord voor mijn lofzang

daar, maar hier staat een elegie die niet hoeft
gedicht: aflevering van sunday cinema non-stop
met het staartje van de dader, niet-geïdentificeerde
hoop. Dus heb ik zonder ongewenste aanraking eeuwigheid

omarmd.

[p. 37]

Tussen haakjes Brussel, avenue defré

Het leven heeft het, maatjes, zo onschuldig, vriespunt,
wat dooi, omstandigheden gekend, sneeuw in de lucht
en te laat voor na twaalven. Verlangen had de overhand.
Zo beleefden we en passant bijna onze jongste dag.

Maar tof, dat jongenswoord? Seconden gleed een Opel diagonaal,
oranje als hij was. Weer sloeg die dood niet toe en had ik het
zoeken naar mijn bril die was gebroken, blind alleen. Natuurlijk
glas. En even de dochter die vader troost, en vrouw zonder dossier.

Een maffe manier van nabijheid: tegen beter weten
ontkennen dat geluk een kwestie van geluk is. Een dood kind
wordt toch nooit doder. Het bezoek samen aan de laan een tijd later
leverde nauwelijks nieuwe gezichtspunten op

behalve.

De splijtende pass

Eenvoud is gewoon, kwetsbaar zonder misbaar. Tijd
als plaats van handeling. Verhoornde huid, wrakstukken,
ze zijn zo ver vanuit de rijdende tram gezien,
in werkdag verpakt: daar wordt geschiedenis geofferd.

Au. Ik vind het best wel lekker dat we prima overkomen -
de soort doet vreemd gestoord. De scherven vloeken
amper verstaanbaar. Het lijkt haast spijzigen en wonderen
in drie, dacht ik toch wel, honorabele gedichten.

Een goede leegte is gewoonweg nodig eer de rails in het
grofkorrelig grijs de horizon raken, eindpunt alleen
historisch bekend: het lijntje van Schijndel oostwaarts
naar waar? We bewegen ons tussen ervoor en erna, op een zadel

dat nauwelijks is bestand.