De Revisor. Jaargang 16

[p. 35]

Lenze L. Bouwers

Wiskundeles

‘Een nieuwe trui, heeft m'n moeder gebreid’,
zegt zij. En zij woont bij haar vader in,
denk ik. Serpent cynisme in de zin
sluipt verder in de ongelijke strijd.

Verslagen biedt ik vrede aan. Een tijd
van schaapjeswol, met breipennen tik-tik-tikkende
bij een verkoren vriendin:
een knot met draad leidt naar verbondenheid.

Figuratief zie ik een cirkel rood,
nee dieprood, gesloten, op een wit vlak;
een driehoek daarboven fungeert als dak,
gelijkzijdig, intiem, dus minder groot.

Ze kijkt: m'n logica wordt afgewezen;
alleen de kleur kan haar voorgoed genezen.

Tegenpolen

Zij wil hoog glijwolk zijn (maar aan een lucht
in blauw), ze zou boomtoppen kunnen kussen
en over zijn kamer en herberg - tussen
bergtoppen zonder de schijn van een vlucht -
verdwijnen (wie kent via het gerucht
de innigste geheimen en de lussen
van zelfmoordenaars) Ze laat de straatmussen
zo lief zijn voor elkaar in zijn gehucht.

Hij geeft toe: hij blijft aards. Als kind al liep
hij weg bij bellenblazers, maar de kracht
van knopenleggers zat fel in de toppen
van z'n vingers. De vlechten van haar poppen
draagt ze gekleurd. Hij weigert dag en nacht
de sprookjes te geloven die zij schiep.