De Revisor. Jaargang 16

[p. 19]

Kester Freriks

In de tijd van vroeger

Liever niet terug naar het oude huis,
herinnering weerstreeft het gaan,
leren lezen leerde ik er in de keuken: vingernagel
trok een kerf over het papier,
tochtvlagen uit openstaande kelderdeur,
geen houtvuur kon daartegen opflakkeren.

Leren lezen, maar woorden in dans voor mijn ogen,
want nu moest de wereld zich openen, ik gebood,
wees nauwkeurig woorden, scherpomlijnd als zonlicht
op de keukenvloer, wees gehoorzaam en neem me mee.

De muren en daken van de huizen verderop aan de overkant:
schouders die eerst de takken van de kastanjes stutten,
en die takken weer toeverlaat voor twijgen en de onrust
in mijn ogen want ik zag daarboven wolken zonder tal
waarmee de jeugd zich meet. Groot als beloften.

Dagelijks schenkt Nederland me wisseling als der seizoenen,
dagelijks ook wolken en weleens zon achter mist, toch
blijf ik verloren in die jaren toen ik niet wist en wachtte
tot iemand me vertelde: de veters van je schoenen en ook de zolen
slijten sneller dan het geheugen groeit in kracht en maat.

Want geluk heeft koelte nodig, verdriet ongedurigheid.