De Revisor. Jaargang 16

[p. 84]

Lenze L. Bouwers

Rondeel

Het uiterlijk verval is opgeheven:
een mens van een boom met armen die licht
omhelzen en voeten die zijn verweven
met dauw, warme aarde een waar gezicht
kan ziel en hoofd en scheppershanden geven,
de dorre ogen van de dood zijn dicht:
het uiterlijk verval is opgeheven;
lief aquarel met hemelkleuren[...]cht
ons geweten, een diepzee houdt van leven,
de zon verslaat de felle bliksemschicht,
de spankracht is in harmonie met streven
en water is met wind in evenwicht:
het uiterlijk verval wordt opgeheven

[p. 85]

Hongerwinter

Het zijraam. Dat mag gewoon open blijven.
Vóór graag verduisteren met bruin gordijn.
Na vierenveertig jaar kan ik verstijven
van angst: m'n vader die vol bewustzijn
het mes pakt en de grensstrook tussen schijn
en wezen bij ons varken - tegen vijven,
de diepste slaap als lieve rust - met pijn
en moeite overschrijdt. Spekzwoerd, worstschijven.

En bloed. Dieprood. Meer vlekken dan het stromen.
Geen stemmen, alleen handelingen, oren
en ogen, minimaal licht; zinsverband.

Zonsondergang. Vlak voor de dood zou komen,
zei hij: m'n gezichtsvermogen, het horen
en tasten zijn goed na die hartstilstand.