De Revisor. Jaargang 16

[p. 51]

Jean-Paul Franssens
Pingpong

personen:
Meneer A. klant
Meneer B. kruidenier
Mevrouw C. klant

decor:
Kruidenierswinkel. Een toonbank met wat spullen kan genoeg zijn.
Mooier is een realistisch decor met alles er op en er aan.

A: En een ons snijworst graag.

B: Een ons snijworst. Met plezier. (Haalt worst te voorschijn) Alstublieft.

A: Dat gaat gauw. Niks geen gezeur meer van sjing-sjing.

B: Tis al vóórgesneden. Zo gezegd vóór de klant er om vraagt.

A: En het zit ook al in het zakje.

B: Uit de ijskast. Geen diepvries maar ijskast. Ik heb het gisteravond gesneden en in de zakjes en in de ijskast gedaan. Is dat alles?

A: Een ons gesneden kaas. Jonge.

B: Anderhalf ons?

A: Dat mag.

B: Uit de ijskast. Alstublieft.

A: Keurig. Een pak havermout.

B: Alstublieft.

A: Erwten?

B: Hoeveel.

A: Een pond?

B: Een pond.

(Mevrouw C komt de winkel binnen.)

C: Goedemiddag.

B: Tis al bijna avond. Goedenavond.

A: Goedenavond. Heeft u ook geraspte kaas in die cellofaanzakjes?

B: Gewone of Parmensaanse?

A: Gewone voor op brood.

B: Hoeveel?

A: Een ons.

B: 150 gram mag dat?

[p. 52]

A: In cellofaan.

B: In plastic mag dat ook?

A: Is goed.

C: Misschien mag ik even tussendoor vragen? Heeft u nog zakjes houtskool?

B: Zeker mevrouw. (Tegen A) Was dat alles?

A: (Tegen Mevrouw C) Tis koud buiten.

B: Maar hier is het warm. Is uw kachel uitgegaan?

C: Inderdaad.

A: Een sifon heeft u die?

B: De fles is duurder dan de inhoud, maar die kunt u terugbrengen. Ik moet hem uit de kelder halen. Nog meer van uw dienst? (Tegen C) Dat is vervelend voor u.

C: O, hij is nog lang niet uit.

A: Die chocola ziet er lekker uit.

B: Die is deze week in de aanbieding. Niet duur.

C: Dat is van die aardappelmeelchocola. Zuigt niet lekker weg.

A: Een ons graag.

B: Anderhalfonszakjes.

A: Ziet er lekker uit.

C: Geeft u me er straks ook een fles azijn bij?

B: Zeker mevrouw. (Tegen A) Nog meer van uw dienst?

A: Wat is dat?

B: Dat is een miniatuur Pingpongspel. Wordt veel verkocht.

A: Ik vroeg het zo maar.

C: Tis een leuk spel.

B: Voor de kinderen.

C: Ook groten kunnen er mee spelen. Tis leuk.

A: Wat kost het?

B: Niet veel.

A: 't Was maar voor de aardigheid dat ik het vroeg.

C: Toch kun je er heel wat plezier mee beleven met zo'n spel.

B: U móet zo'n spel kopen. Kunt u lachen.

A: Ik geloof dat ik er ben.

C: Je kunt ontzaglijk lachen met dat spel.

A: Ik heb niets meer nodig.

B: Eens even zien dat zijn twee pakjes soep, twee blikjes leverpastei, snijworst, kaas, en de geraspte, chocola, oh ja de havermout en de erwten (rekent)

C: U moet dat spel kopen. Zult u geen spijt van krijgen.

A: Heeft u het ook?

C: De kinderen hebben het. Wat leuk.

B: Mijn kinderen hebben het ook.

A: Ik heb geen kinderen.

C: Geeft toch niet. Speelt u het met uw vrouw.

A: Ik heb geen vrouw.

C: Nou ja. Dan speelt u het alleen. Dat kan ook. Kijk u zet dit kleppertje daar waar anders de ander zou staan. U kunt het vastmaken. Tegen de deur aan bijvoorbeeld. Er zit een veer achter aan vast. Heel eenvoudig. En dan slaat u het balletje er tegen aan.

U kunt het niet goed zien zo. (Tegen B) Mag het plastic er niet van af?

B: Als meneer het kopen wil; anders liever niet, nee. Hier is de houtskool.

[p. 53]

A: Ik geloof niet dat

C: (Tegen B) Doe niet zo flauw. Als meneer het uitgeprobeerd heeft wil hij het toch kopen. (Haalt de plastic van het spel.)

A: Pingpong heeft een leuke sfeer. Iets chinees. Eeuwen geleden heeft iemand het uitgevonden. Wij hadden thuis ook een pingpong.

C: Wij ook. Zondags in de serre. Mijn vader en moeder. In de balletjes kwamen deuken zo werd er mee gespeeld. En wij mochten later.

B: Bij deze niet. Plastic. Komt geen deuk in. Blijven rond.

C: Als ze helemaal doorgedeukt waren mochten de honden er mee spelen.

Gaat u nou daar staan. En slaat u het balletje terug.

B: Tis zes uur, we gaan zo dicht.

A: Inderdaad erg klein.

C: U moet dichter bij komen. De afstand is zo te groot.

B: Dan gaat de rek uit de elastiek. Ik ga de deur dicht doen en doe wat licht uit.

C: (slaat tegen het balletje) U moet er op bedacht zijn en terug slaan. Weet u dat niet meer?

A: Tis al zo lang geleden.

C: Toch moet u er op bedacht zijn. Wij moesten altijd wachten tot vader en moeder uitgespeeld waren. Hier hoeft dat niet. Tis een spel voor ons zelf. Voor ons alleen. U moet slaan.

A: De ruimte is te klein.

C: Uw bewegingen zijn te groot. U moet kleiner slaan. Zo gaat het goed.

A: Zo gaat het goed.

C: Zachter slaan en dichterbij. Terugkaatsen die bal.

A: Dichterbij.

C: Het balletje gaat zijn gang wel. In de winter moet je weten wat je speelt.

A: Het lijkt wel of we kleiner worden.

C: Het balletje wordt groter.

B: U krijgt het te pakken.

A: U staat voor me en speelt pingpong.

C: Heerlijk hè? Ik sta voor u en speel pingpong.

B: Ik ga even naar de kelder.

A: U bent niet bang.

C: Wie naast slaat is mis. U slaat goed.

A: Ik moet de hele winter met dit spel spelen. Tegen de deur. Ik sla steeds raak. Ik sta dicht tegen de deur en de rek blijft in de elastiek. Het balletje deukt niet maar blijft rond. Het is koud maar ik speel me warm. De grote groene deur is vochtig van de kou. Ik adem er tegen aan. Vlakbij de deur. Er dicht op. Mevrouw het spel is mooi. Maar laten we zo stoppen ik word moe.

C: De honden blaffen al maar het balletje blijft rond.

A: Geen enkele hond krijgt het balletje. Het is immers sterk. Maar als ik moe word hou ik op met spelen. Dan laat ik mijn arm even zakken.

C: Niet hier. U moet doorspelen. Begonnen is begonnen. Trouwens uw klepper houdt ook niet op. Die blijft hem terug slaan. Zo moet u het ook bekijken. De klepper doet zijn werk. Hij kleppert, en kleppert en kleppert terug. Terug die bal. Goed zo meneer. Niet hier. Moe worden is er niet bij.

[p. 54]

A: Tis echt geen gekheid. Maar ik word moe. In mijn arm. Ik ben het niet meer gewend.

C: U had moeten blijven doorspelen als kind. Doortrainen is het enige. Het balletje raak de grond. U krijgt weer een strafpunt.

A: Een strafpunt?

C: Als het balletje op de grond komt krijgt u een strafpunt.

A: Hoeveel al?

C: Al zestien.

A: Ik wist het niet.

C: U speelt vals. Dat moet u niet doen. U gebruikt uw linkerhand bij het slaan. Niet wisselen. Niet wisselen. Daar krijgt u vier strafpunten voor dat staat in de spelregels.

A: Ik was als kind niet de beste in sport. Vaak achteraan. Met ping pong kon ik aardig mee. Maar mijn broer kon het beter. Hij sloeg niet hard maar fel.

C: Dat is erg goed. Dat is erg goed van uw broer.

A: Hij kon het ook lang volhouden. Zelfs in de tuin in de zon. Vaak scheen de zon in mijn gezicht. Toch mochten wij wisselen. Ik weet het nog.

C: Als de zon schijnt ja. Als hij niet schijnt nee.

B: (is teruggekomen met een sifonfles en een fles azijn) Nogal logisch. Als hij schijnt ja. Als hij niet schijnt nee, maar u moet u aan de regels houden. (iets opgewonden maar nog niet te hard) Dat moet u beslist doen. En dat doet u niet. U kaatst ook het balletje met uw borst terug.

A: Ik moest het doen. Dat was afgesproken.

C: Met uw borst. (lacht) Met z'n borst moet je hem horen.

B: U moet spelen zoals het hoort.

C: En niet zo dicht op me gaan staan.

A: Maar u zei toch net

C: Bovenop me staan? Met die kop haast tegen me aan? Wasemen in mijn gezicht? (Heftig) Ga verderaf!

B: Komt er veel meer rek in de elastiek. Veert



het balletje beter. Weer vier strafpunten.

C: Als u zich niet kunt beheersen moet u uw hand in uw broekzak doen. Uw linkerhand en uw hoofd hoger houden.

A: Ik kan niet meer.

C: Doorspelen.

A: Het is zo warm hier.

B: U kunt beter hier staan dan buiten. Ik zal uw voorhoofd afvegen.

C: (heftiger wordend) (Tot B) U moet de toonbank opzij schuiven. We moeten de ruimte hebben.

B: U kunt iets naar voren gaan.

C: U had op uw broer moeten letten. Dan had ook u iets geleerd. Doortrainen van kind af aan. Mijn kinderen hebben het spel immers ook.

A: Ik kon niet tegen zijn felheid op. Het was niet alleen het spel. Ik was bang. Nooit kon het licht aan als ik naar bed ging. Altijd defect gemaakt door mijn broer. Zelfs in het donker op de zolder speelde hij nog.

C: Trainen.

A: 's Nachts sloeg hij in zijn slaap met zijn hoofd tegen het houten schot van zijn kamer.

[p. 55]

Zijn hoofd was hard keihard als de pingpongballetjes van mijn moeder. Mevrouw. U mag winnen. Ik ben niet hard. Ik word te moe.

C: Uw broer moet geweldig zijn geweest. Wat een pracht. Wat een jongen. Bezeten op de zolder. Het is er warm. Het ruikt naar de mica.

B: U had beter op uw broer moeten letten.

A: U moet harder slaan. Ik kan mijn hand niet meer zo hoog houden. De chinezen houden hun hand ook lager bij het spelen.

C: (kwaad) Houd uw hand in uw broekzak!

A: U schreeuwt? Ik word aangebruld? Ik speel uit vrije wil. Ik wissel van rechts naar links.

B: (lacht) Weer vier strafpunten dat bepaalt de scheidsrechter.

A: Mijn broer deed het anders de chinezen ook.

C: (tegen B) Veeg mijn gezicht ook af en breng koud water. Want we zijn nu in het heetst van de strijd. Spetter koud water over ons heen. Wij houden vol.

A: Alles wordt zwaarder. Mijn hand. Mijn arm. Ik kan het balletje bijna niet meer zien.

C: Hij wisselt weer.

B: Ik noteer het achtendertigste strafpunt.



(Gooit water over hen heen)

A: Ben ik de enige die strafpunten haalt?

C: U bent de enige. Maar u bent dapper. Ga door u wordt er mooier door.

(Tot B) Waar blijft de havermout. U moet uw kleren uitdoen en uw kimono aantrekken. U moet chinees tegen ons spreken. O wat een spel. Wat een spel.

A: Straks komt de rust en sta ik achtendertig punten achter.

B: Bij pingpong wordt nooit rust gegeven.

A: Mevrouw. Laat het balletje langzamer komen. Het wordt te gevaarlijk. Te zwaar.

C: Uw mond. U hapt met uw mond naar de bal. U maakt het balletje nat. Vies. Dat mag niet.

A: Mijn mond is schoon en warm. Ik verwarm het balletje alleen maar. Krijg ik weer strafpunten?

B: (strooit havermout over hen heen.) Twee maal vier. Dat zijn 8 punten.

C: Hoeveel punten in totaal?

B: Het zijn er 46.

C: 46. Meer havermout. In een regen van water en havermout. Niet happen maar slaan. Geef het niet op.

Als de scheidsrechter met de sifon komt spuiten moeten we bukken. Neerhurken, dicht bij elkaar. We moeten een eenheid vormen en niet bang zijn maar doorspelen.

Hij is vals. Hij heeft altijd vals gespeeld. En wordt op elke internationale wedstrijd gemeden als de pest.

A: Hij is een schoft van een kerel. Hij helpt ons niet. Laat ons eerder verdorsten dan ons te helpen.

Op het vers gemaaide gras van onze tuin kregen we ranja met witte rietjes. Mijn moeder in het wit droeg in de zomer een grote roze hoed met bloemetjes er omheen gevlochten. Ik ben doodop.

B: Ik schrijf de punten op. Ik kan niet alles

[p. 56]

tegelijk. Hier komt de sifon.

C: Geen dikke stralen. Alsjeblieft. Fijn spuiten. Een dauw moet het zijn.

A: De straal is te hard. Ik wil het water naar binnen krijgen. Ik zie niets meer.

C: De scheidsrechter is een barbaar. Buk je. Hurk naast me. Sla door. Mijn kinderen spelen pingpong met hun drieën tegelijk. Ik gooi ze met olie zodat ze glimmend worden en glibberig op de pingpongvloer.

Erwten. Waar blijven de erwten.

B: 64 punten.

A: Mevrouw niet een?

B: Mevrouw speelt eerlijk. Ze is trouw. Ze gooit niet met naalden tijdens het spel. Zij prikt haar tegenstander niet met puntige mesjes. Zij probeert niet te bijten in de hals van de tegenspeler. U bent valser dan ik dacht.

C: Let niet op hem. Maar speel door. Het bijten vind ik niet erg. Ik vergeef het u. Niet snijden. Mijn bloes gaat kapot.

A: U gooit uw kinderen met olie? Wat moet ik daarvan denken?

B: Wie wind zaait zal storm oogsten. Hier komen de erwten. Ze zijn hard en ik gooi ze een voor een. Ik knal ze tegen u aan. Ik schiet ze op u af.

C: U moet uw hoofd hoger houden heb ik dat niet gezegd? Denk aan uw broer. Hoe hij daar stond in de zomer. Hem deerde niets. Hij gaf niet toe. Hij was bruin in zijn witte hemd. Hij glom in zijn lichte broek. U moet lachen. Zodat ik uw tanden kan zien. Uw adem opsnuiven. Dat is wat ik bedoel. Dat is het immers.

A: Waarom u uw kinderen te keer laat gaan op de zolder.

C: Hun met olie overgiet.

Het is hun happen naar lucht als ze de vettigheid naarbinnen slurpen wat ik in hun spel bewonder.

De kinderen springen voor de bal heen en weer. Wij zijn blij. Dat moeder er is. Onze schoudertjes druipen van het vet. En steeds meer en steeds meer. Aan moeder komt geen einde.

Dat is het. Dat is het toch meneer.

A: Duizendvoudig klimmen de chinezen op elkaar. Ik kan niet meer.

Duizendvoudig hard blaffen de honden om het witte hemd van mijn broer.

Mevrouw. Kom in godsnaam dichter bij. Ik leg het af.

Mijn moeder had altijd een langwerpige doos met verse balletjes. Dit is te dwaas.

Die elastiek. Laten we bidden dat God ons helpt. Zijn de erwten nog niet op?

C: Stil maar. Ik help u wel. Maar uw rug wordt stijf. Uw schouder schudt en u begint te hikken. In de Japanse bergen spelen ze pingpong met gekleurde balletjes. Namaak om de chinezen te pesten.

B: De ware uitvinders. Hier komt de worst en de chocola. (stopt de chocola in zijn mond.) U moet de plastic zakjes openbijten. (Duwt C chocola in haar gezicht) U wilt dat mevrouw toch niet laten opknappen?

A: U weet dat ik dorst heb.

[p. 57]

B: Heeft u het niet besteld?

A: Niemand is voor me. Ik ben alleen.

B: Alleen met wat u besteld heeft.

C: Wat heeft ons spel met zijn bestelling te maken. Niets. Helemaal niets. U moet toch eten om in conditie te blijven? Chocola is goed. Neemt het zweet weg. Vergeet de houtskool niet en de azijn.

B: Alles op zijn tijd. De worst is nog niet op.

A: (tegen C) Ik stik haast in mijn overjas. Hoe kan ik hem ongemerkt uittrekken? Ik zal van hand moeten wisselen. Ik krijg weer strafpunten.

C: Gaat u opstaan ik help u wel.

A: Ik kan niet meer opstaan.

B: De kaas en de houtskool deze maal tegelijk. U heeft uw overjas open gemaakt zie ik. (Duwt A plastic zak kaas in zijn mond.)

Niet met de handen aankomen. Vier strafpunten. Dat zijn er al (kijkt op zijn papier) 78. Het openmaken van de jas niet meegerekend.

C: Het balletje moet in beweging blijven. Al is het nog maar zo weinig. U moet opstaan. (Helpt hem)

B: (helpt A ook)

C: Is hij niet mild onze scheidsrechter?

Hij is groot en sterk. Hij is machtig en toch mild. Hij kan ons verpletteren als hij wil maar blijft aardig en beleefd.

Waar tref je zoiets nog? Zo'n behandeling?

Op de internationale spelen in Tientsin viel hij op door zijn voorname houding en gulle lach. Hij was wel stralend, eenvoudig stralend in zijn witte pak en roze tropenhelm. Chinese meisjes hadden bloesems om die helm gevlochten. Keurig gerangschikt. De wind stoeide er mee en het was een en al vrolijkheid om hem heen.

A: Help me mijn jas uitdoen. U zou me helpen.

C: Toen ik niet meer kon en ineen gekronkeld lag in een brei van natte rijst, pleng-san en velletjes hielp hij me over mijn uitputting heen door me in mijn rug te stompen en op mijn hoofd te slaan.

En nu zal hij het weer doen. Met de houtskool. Over ons de brokken en de poeder in ons gezicht. Misschien krabt hij ons wel in ons gezicht zodat we de zwarte stof voelen bijten in onze huid. Dat is het. Dat is wat ik bedoel. Meneer, meneer, wij zijn in topvorm.

A: (huilt) Wij zijn in topvorm. Ik kan niet meer. Ik zou het spel willen verliezen als een dapper verliezer, maar ik kan het niet. Ik zou willen doorspelen nu we in topvorm zijn maar leg het af. Ik wissel van links naar rechts, maar het balletje bereikt mijn tegenstander niet meer. Ik kan niets meer zien en zal worden gekrabd in mijn gezicht. Ik huil maar mijn tranen zijn onzichtbaar door de roet.

Mevrouw u bent sterk. Het spijt me. Ik ben een matig speler.

B: Eenvoud is het kenmerk van het ware.

Het krabben zal ik uitstellen. Het is toegestaan bij volledige uitputting te wisselen. Ik sta het toe. Al moet ik lachen omdat u denkt dat ik een idioot ben die dit spel niet kent en niet ziet, alles ziet, als scheidsrechter van klasse, hoe u steeds

[p. 58]

gewisseld hebt. Van links naar rechts van rechts naar links. Dat het balletje zelfs gewoon neerhangt.

De strafpunten staan immers genoteerd. Uitgeput voor de eerste honderd is al gek genoeg. (Begint te schreeuwen) Gek genoeg. Dat moet u toegeven. Een gezonde man. Met een gezonde eetlust. Vreet zich te barsten, maar spelen: ho maar.

Ik word er beroerd van.

Ik bepaal het spel.

Ik verzorg het spel.

Doe ik dat of niet?

Ik zal suiker strooien en kisten vermicelli tot ik er bij neer val. Ik zal kisten diepvries spinazie over u heen donderen als het spel er om vraagt. Maar als u opgeeft voor de honderd punten houdt alles op. Dan is het afgelopen. Afgelopen. Dan zijn de grenzen bereikt.

A: De grenzen.

C: Over alle grenzen. Kukelekuu. Ik wil ze ik snak naar ze. Naar de diepvries blokken en de vermicelli. De azijn. Je hebt de azijn vergeten. Wat een wedstrijd wat een spel.

Nog sterk te zijn als je gewonnen hebt. Niet uitgeput maar met reserve. Conditie, vorm en training. Rattatata. Ik heb gewonnen. Klim op me en duw honderd balletjes in mijn mond. Kots me onder en ik zal doorvechten. We hebben de honderd bereikt. De punten zijn geteld. Scheidsrechter. We leggen hem neer. We weken hem los. We steken de trechter in zijn mond en gieten de azijn naar binnen. Wij hebben erbarmen.

Ik heb het spel gewonnen.

Wie verloren heeft moet maar voelen.

De bakken gaan open. De scheidsrechter haalt zijn tropenhelm tevoorschijn.

A: Mijn hand. Ik kan mijn hand niet meer bewegen.

C: Straks hurkt hij bij ons neer en richt zijn wapens.

Hij is lankmoedig en streng.

Kom over me heen en bedek me. Kus de houtskool van mijn wangen, maar wees niet bang.

Je staat nog maar aan het begin. Eens zul je op alle internationale wedstrijden zegevieren.