De Revisor. Jaargang 16



[pagina 35]
Eric Ruygers Pablo Picasso; femme nue devant le jardin Ik heb mijzelf, als een bootje aangelegd, in deze mooiste oksel die ik maken kon Met dichte ogen, zo veel dichter bij m'n blootje, en een oogje open, bloot een beetje toeziend Ben ik twee, en deze derde mint mij, meest mij, maakt mij tot ook m'n tenen de tel kwijt - Aardig heelal, zich samenvattend in de serre, en ik, los van alles althans leunende daartegen Met voeten, lekker uit de kluiten gewassen, zwaar verbazend zich zo getwee alleen te vinden Nu het hoofd een eindje om is in haar tuin, en krekels dansen over haar geheim gezicht Heeft zij zichzelf, van begin tot einde, en intussen heerlijk hovenierend, liggend naakt.