De Revisor. Jaargang 16

[p. 6]

Milly Wiers

Vlieg en blinde

gewassen dood, gerestaureerde wet:
het windrecht is voor de leenheer
molens en recht, op die plek
waait de wind nog wel eens

er staat een triplex man
maar ik ben de suppoost. hoor je
mijn verschillen in goedemiddag
mijn blik is koud gehouden want
soms voel ik vriendschap
of medelijden smakeloos

hier gaan de liften uit zichzelf
wie instapt is van de lift
vlieg en blinde kunnen voor gaan
de deuren rollen mooi omdat zij
plechtig staan: een die kijkt,
twee blinden zo blind, onbedekt
alsof een hemd van hun gezicht is

dagen hebben de vliegen gebotst
ze wilden wat leren maar wat
niet de kracht van het glas

onweer, veel gekken vandaag
de moeders houden ze weg
van bliksem en stopcontact
zij wijzen alles aan hun kind
nog eens aan mij. te verheugd
gehoorzaam genezen van pijn

mijn geliefde loopt buiten
eerst naar de deur, dan voorbij
heb ik het nog niet geleerd
weer met mijn hand naar de deur

[p. 7]

 

je liep op de hei stokken te gooien

 

voor een denkbeeldige hond

 

je schouders zo recht scheef bijna weer

 

 

 

veracht, je vader erger je moeder nog

 

erger veracht of is dat in een dorp

 

als je geen boer bent maar knecht

 

 

 

we zijn gegroeid als de bomen men zegt

 

dat jij zingt voor geld dat wil ik horen

 

voor het eerst kom ik tot aan de deur

 

 

 

terwijl ik geiten houd houd ik niet van

 

je huisje met geitje, dat type kaplaarzen

 

je werd de idylle zelf. ook ik droom

 

 

 

dat ik een witte poot aan je toon

 

jij bent een mens maar voelt naar dier

 

toch weer het mooiste, toch dood ik je

Tweeling

het huis ging naar ze staan
de tuin liet ze door langs de
stokrozen moeilijke bloeiers
zondags speelden ze kaart
hun hoge hakken uitgeschopt

wij zijn verschillend zeiden ze
wel met identieke stemmen
zij detoneerden verder overal
of ze een andere pas hadden of
uitgeknipte ruimte voortbewoog

verjaardagsnacht, de muziek zacht
wie van hem houdt wil hij trouwen
ze knikken, overwegen het geschenk

een mooier vinden maakt de ander
lief. hij voegt ze wreed bijeen
de soorten haar tot egelkleur
niemand kiest, winterlang bridge
zodat hij op een dag ten afscheid
twee vrouwen kust op één manier
zij wuiven langgerekt