De Revisor. Jaargang 15

[p. 77]

Lenze L. Bouwers

Kunst

Goed is dat de schilder het tafereel
vastlegt anders zou de baby niet heel
blijven in z'n groeiproces op het wit
van zo'n kleine tafel. De moeder zit
vrij om zichzelf te geven in lichtgeel
met voorgrond vloerkleed, kommode; reëel,
voorjaar in de achtertuin en haar git-
zwart als de wimper boven elk ooglid.

Gesloten houdt ze een moment de ogen:
de kamer is te waar om droom te zijn;
het speelgoedbeest heeft z'n strikje, dat rode,
goed vastgeknoopt. Wordt het badje te klein?
De blauwe wieg is te warm voor een dode.

De linkerborst blijft in een hand, gewogen.