De Revisor. Jaargang 15

[p. 71]

Lenze L. Bouwers

Vogelsoorten

Geloven in decemberdonker zwanen
dan in de warmte van ver zomerlicht?
Hoe overwogen, zeker van hun banen
- aaneengesloten vorm voor een gericht -
trekken ze over; autonoom gewicht
van vleugelslag als reine riddervanen
boven massa's horigen. De oerplicht
voert hen op als trotse onderdanen.

En hier de dichter, zo laag bij de grond,
met kraag, das en wanten. Wie kan zo schrijven
met verkleumde tenen over eeuw, eeuwen,

eeuwigheid? Misschien gelooft hij als meeuwen?
Die liever om hun privé-wakjes blijven.

Ik wandel nog een extra blokje rond.

Paradoxaal

Hij houdt van vlees. Zoals 's avonds vrij laat
in bed. Hand in hand liggen. Flitsen, beelden,
lichten in het donker op. De misdeelden
verblijven lang met vingers zonder daad.

Hij houdt van haar. Het grijze leger gaat
de overwinning halen, maar hij streelt de
lieve lengte. Wel is waar: hij verdeelt de
aandacht anders, maar met gelijke maat.

Hij wil haar vasthouden door de nacht heen,
zoals een echtpaar slapend werd verrast
door lava en zij waren niet verast,
opgravers ontdekten hen: samen één.

Die hij ben ik. Geen omheinde enclave
is ons kerkhof, liefste, levend begraven.