De Revisor. Jaargang 15(1988)– [tijdschrift] Revisor, De– Auteursrechtelijk beschermd Vorige Volgende [pagina 8] [p. 8] Leo Vroman Ander licht In de storm van het buitenaardse helt het onherbergafwaartse heelal op kogellager op lager en stort in het vager en vager verdwenen ravijn op het zwaar verchroomde land staan chromisten met een hand- verchroomd laat legerbericht in een verchroomde lege krant voor hun bechroomd gezicht alleen de Uitkijk op zijn blikslag toren kan de geruisloze motoren voelen dreunen horen slijten zien vergissen doen vergaan zijn verchroomde tanden bijten zijn verchroomde ogen slaan voor het laatste oordeel open vallen zonder aanzien dicht rollen als tranenkogels lopen langs het gladgechroomd gezicht een gladgesleten kogelbaan zijn verchroomde ogen slaan voor het laatste oordeel open vallen zonder aanzien dicht wat zich nog verplaatst is het laatste zonloos licht moe van het weerkaatsen dat kaatst en kaatst Rood en dan onzichtbaar teer dalen de uitgekaatste stralen krom in elkaar en hun kluwens dalen kort is er geen waarheid meer dit is een zonloze zinsondergang zonder woorden om het hardst volschreven van verklaringsdrang en zwart van tijdsdood maar niet lang dan splijt van onbestaanbaarheid een nieuwe ruimte door de tijd De Uitkijk worstelt als een pop strak rond een vlinder en staat op rinkelt het zwaar verchroomde hoofd en gladde opperplaag aan scherven zoals in wonderlijk hersterven de dode gelooft in het gedroomde en overal waaien kuskristallen zelfs hier zucht het nieuw heelal de oude wezens doen hun scherven vallen dansen verlicht van grondgetallen bloot en onschuldig aan het volgende verval Lieve wezens die eens dieren waren doen verwezen happen die eens eten verscheuren en verslinden heetten en pompen paarvlees door hun hete haren [pagina 9] [p. 9] andere dingen die op oliplanten lijken komen en gaan door hun dimensierijke eigen onbegrijpelijke mazen en geuren zoals wij vandaag nog kijken door dun beschilderde geblazen glazen kindervormen wiegen op hun wazen hun zachte kookluchtliefde binnen bevruchtenslagersponzendoze pompomadelievekoze kindersap loopt langs de kinnen een saus van auerokselrozen is dit een waarlijk nieuw beginnen? Waarom dan vol verdriet alsof dit niet de chaos was van hergeboorte maar van gas en zelfs dat nog niet... Zo droomt de Uitkijk zich de schrik van het ontwaken in zijn toren als een herboren ogenblik vereeuwigd van te voren hij denkt haast als ik zo kan dromen van een verheerlijkt zesde rijk is dit dan niet het beste blijk dat ook het zevende zal komen? Hij droomt als vogels op het strand dood uitgehold en opgerold niet merken dat hun lange nieuwe vlerken bestaan uit vlagen zwartgeolied zand en liefde en liefde vaag voelt hij het vuur vreemd en hervonden in zich branden maar dan het stuur met niets verbonden dan zijn hand en liefde Vorige Volgende
Auteursrechtelijk beschermd Auteursrechtelijk beschermd Auteursrechtelijk beschermd
Auteursrechtelijk beschermd
Auteursrechtelijk beschermd