De Revisor. Jaargang 15

[p. 170]

Judith Mok

A folly

Zij staat lang aan het raam
Totdat haar schaduw met de nacht vergroeit
En de lijnen in haar hand
Een weg vinden op de papyrus landkaart.
In de rust om haar heen heeft ze een huis gebouwd
Ver aan de overkant.
De symmetrie is in de vloeren aangespoeld
De lichtkern in zijn nerf geraakt.
Haar kaarten leiden daar
Een fluwelen toekomstleven.
Ver aan de overkant
Van het frisse grasveld met de fontein
En de fontein met het marmerwater
Staat het huis.
Het raadsel dat minuut wordt genoemd
Is door haar opgelost:
Als zij zich omkeert zal ze er niet meer zijn.