De Revisor. Jaargang 15

[p. 141]

Harmen Wind

Lascaux I

Het land der blinden. Dit reliëf
zegt onze eindeloze jacht
als een tableau vivant de wacht
aan. Kunst: het simpele besef
dat wat beweegt verloren gaat.

Het gidsmeisje, dat het geweld
voorlopig is vooruitgesneld
- haar stofjas is tot op de draad
versleten, om haar witte tanden
de glimlach van een kind des doods -
stelt, opgemaakt ter ere van de
bezoekers, zich bedachtzaam bloot
aan 't zinnespel op deze wanden.
Haar ogen zijn al prachtig groot.

Lascaux II

De vrouw met het verleden. Even
mag men getuige zijn van haar
verbeelding: schoot der aarde waar
grof wild in is bewaard gebleven.
- Dit is mijn lichaam. - Eeuwig leven
houdt zich, behoedzaam opgebaard,
schuil in hert, bizon, man en paard.
De waan der dag is afgeschreven.

Totdat een rode achterhand
siddert onder haar staaflantaren.
Terwijl wij weer gewoon verjaren
springt zij bevallig uit de band.
Avond. Zij drinkt mijn jonge klare
en raakt er aangeschoten van.