De Revisor. Jaargang 15



[pagina 59]
Marc Reugebrink Vuurplaats 1 Op zijn eigen as omgelegd nadert elk been tot zijn been, omklemt hij van ijzer de spijlen waaraan hij vervroor. Zolang hij nog doorligt zet ik mij schrap in zijn rug herrijst trager de slak tot een steen tegen bijten en stolt in zijn spoor.
2 Als ook de mond droogvalt en alle vuur zee is en half de zee land - drijft bestaan nog eenmaal zijn blindheid in alles. Omdat het weerstand is waaruit een mens wordt geboren, ontrolt zich de slang in mijn rug, het breken nog maar een vuist van mijn ogen verwijderd en dooft.
3 Hoe aan hitte ontsprongen, alles met mate ontvlamt, de tong tot zijn been is ontwonden en verteert in zijn as. Nog is de zon geen voetbreed geweken, balt zich mijn vuist in zijn hand is de steen in mijn mond van zijn lichaam ontheven en valt.